Van wachtgeld naar NPO-baantje: Lucille Werner strijkt opnieuw belastinggeld op
In dit artikel:
Lucille Werner, voormalig CDA-Kamerlid en ex-presentatrice van Lingo, is recent teruggekeerd bij de publieke omroep AvroTros. Ze treedt niet voor de camera, maar begint als “projectdirecteur sociale veiligheid, diversiteit en inclusie” binnen de organisatie. Volgens Werner moet zij onder meer zorgen voor meer zichtbaarheid van mensen met een handicap op televisie; ze noemde het “bizar” dat zo’n twee miljoen Nederlanders met een beperking nauwelijks op tv voorkomen en wil “een beweging op gang brengen”.
De nieuwswaarde zit echter vooral in de kritiek rondom haar aanstelling. De auteur van het stuk bestempelt dit als voorbeeld van wat wordt genoemd “kartelpolitiek”: politici die na een Kamerperiode jarenlang wachtgeld krijgen en vervolgens via oude netwerken een goedbetaalde functie bij de NPO of semi-overheid vinden. Wachtgeld (de uitkering voor voormalige volksvertegenwoordigers) en publieke subsidies maken dit mogelijk, luidt de beschuldiging. De kritiek stelt dat dergelijke posten vaak vaag geformuleerd zijn, weinig meetbare doelstellingen hebben en weinig druk van de markt kennen, terwijl ze wel uit belastinggeld worden gefinancierd.
Het artikel plaatst Werner’s case in een breder patroon: de publieke omroep zou fungeren als opvangplek voor “uitgerangeerde” politici en hun relaties, met functies die draaien om modebegrippen als diversiteit en inclusie maar volgens de criticus weinig tastbare verandering opleveren. Daardoor zouden middelen weggaan van content waar publiek echt behoefte aan heeft of van andere publieke prioriteiten zoals zorg en lagere lasten. Tegelijkertijd moeten gewone burgers nog steeds concurreren en bewijzen dat ze een baan verdienen, terwijl ex-politici volgens de schrijver zelden buiten de boot vallen.
De tekst is expliciet normatief: het bestempelt het systeem als zelfbehoudend en als schadelijk voor publieke belangen. Het benoemt zowel de intentie van Werner (meer representatie van mensen met een beperking) als de scepsis over de uitvoering en de motieven achter de aanstelling. Voor lezers die meer context willen: de NPO en haar omroepen worden voor een groot deel gefinancierd met publieke middelen, en discussies over bestuurlijke vernieuwing, transparantie en verantwoording van dergelijke functies spelen al langer in Nederland.