Beelden van abortus getoond op avond in Rijssen: „Je mag wegkijken, maar het is belangrijk dat we dit zien"
In dit artikel:
In een zaaltje achter de Syrisch-orthodoxe kerk in Rijssen organiseerde het Dutch Centre for Bio‑Ethical Reform (DCBR) een anti‑abortusbijeenkomst waar zo’n tachtig geïnteresseerden aanwezig waren. Op tafels lagen medische instrumenten, plastic foetussen en sleutelhangers met silhouetten van een tien weken oud embryo; een banner stelde dat dagelijks meer dan honderd “kinderen” sterven door abortus. De sfeer wisselde tussen voorlichting en confronterende propaganda.
De Canadese pro‑lifeactiviste Maaike Rosendal leidde het eerste deel. Ze vertelde over haar straatinterventies in Canada — waar volgens haar abortus gedurende de hele zwangerschap toegestaan is — en gebruikte het mensenrechtenkader om haar standpunt te onderbouwen: als iets groeit, zou dat leven zijn en dus rechten hebben. Rosendal benadrukte dat ze met luisteren begint en vervolgens met simpele vragen mensen wil laten nadenken; ze vergeleek het omgaan met ongeboren leven met alledaagse vaardigheden die levens kunnen redden. Ter illustratie draaide ze een filmpje met expliciete beelden van geaborteerde foetussen en wees bezoekers expliciet op het recht om weg te kijken, maar zei het belangrijk te vinden dat men ziet “wat dagelijks gebeurt”.
Tweede Kamerlid Gideon van Meijeren (Forum voor Democratie) sprak later en koppelde morele en juridische argumenten. Hij hekelt volgens hem het verengd en polariserend gevoerde abortusdebat: pro‑life standpunten worden vaak persoonlijk aanvallen en afgedaan als vrouwenhatend. Van Meijeren toonde eerder al een model van een foetus van 22 weken, wat veel reacties opriep, en stelt dat veel Nederlanders niet weten wat abortus inhoudt. Juridisch haalde hij de Wet afbreking zwangerschap aan: abortus is verboden behalve in de “persoonlijke noodsituatie” van de vrouw. Dat noemt hij een juridisch lek omdat uit medische praktijk blijkt dat redenen voor abortus uiteenlopen — van financiële zorgen tot angst voor klimaat en oorlog — en dat die volgens hem vaak geen persoonlijke noodsituingen zijn.
Beide sprekers benadrukten dat pro‑life activisme verantwoordelijkheid met zich meebrengt om te vertellen dat abortus “ongeboren leven” beëindigt en dat maatschappelijke verandering daarvoor nodig is. Tegelijk erkende Van Meijeren dat er volgens hem omstandigheden zijn — bijvoorbeeld medische nood of verkrachting — waarbij een afweging begrijpelijk is. De avond illustreerde de polariserende aanpak van pro‑lifegroepen: confronterende beelden en retoriek worden gecombineerd met juridische en ethische claims om publiek en politiek te beïnvloeden.