Van kwaad tot erger: de razendsnelle islamisering bij onze zuiderburen België en Frankrijk
In dit artikel:
Wynia’s Week beschrijft in dit deel hoe islamistische invloed en groeiende orthodoxie in België en Frankrijk zichtbare en maatschappelijke gevolgen hebben. Journalisten van Le Figaro noteerden begin 2025 een straatbeeld in Brussel-Noord dat sterk georiënteerd is op islamitische levensvormen: winkels, eetgelegenheden en diensten richten zich op een voornaamlijk moslimpubliek en religieuze voorwerpen en voorzieningen domineren sommige buurten. Die ontwikkeling wordt volgens Franse inlichtingendiensten deels gestuurd door de Moslimbroederschap, die in een vertrouwelijk rapport van mei 2025 wordt genoemd als een Europese spil en België als kruispunt van haar activiteiten.
De Moslimbroederschap (opgericht in 1928) zou via politieke, maatschappelijke en liefdadigheidsstructuren invloed uitoefenen en gebruikmaken van Europese subsidies en netwerken zoals ENAR. Critici en onderzoekers die dat signaleren, zoals de Franse antropologe Florence Bergeaud-Blackler, krijgen te maken met bedreigingen en beveiliging. In België en delen van Frankrijk heerst volgens het artikel veel zelfcensuur in media en politiek uit angst voor stigmatisering als racist of islamofoob, wat het debat belemmert.
Cijfers en incidenten illustreren het probleem: volgens onderzoek van Ruud Koopmans (2015) heeft een groot deel van de Belgische moslims een vijandige houding tegenover het Westen en is er bereidheid tot invoering van sharia-elementen. Frankrijk telt inmiddels tientallen gebedspunten en moskeeën met banden naar de Broederschap. Tegelijk hebben jihadistische aanslagen – onder meer Parijs (2015), Brussel (2016) en Nice (2016) – diepe maatschappelijke wonden geslagen. Ook moorden op leraren, zoals de onthoofding van Samuel Paty (2020) en de moord op Dominique Bernard (2023), hebben geleid tot schroom binnen het onderwijs om gevoelige thema’s aan te snijden.
Die terughoudendheid heeft concrete effecten: leerkrachten en schoolleiders vermijden controversiële onderwerpen of worden geïntimideerd; sommige leerlingen worden slachtoffer van groepsgeweld wanneer zij afwijken van orthodoxe kleding- of gedragsnormen (voorbeeld: een 13-jarig meisje in Montpellier dat in 2024 zwaar mishandeld werd). Belgische politici en Europarlementariër Assita Kanko signaleert indoctrinatie op scholen in Brussel en ernstige aantastingen van vrijheden zoals vrije meningsuiting en vrouwenrechten.
Als oorzaken noemt het stuk zwakke bestuurlijke reactie, politiek-culturele terughoudendheid, slechte integratie, demografische groei binnen moslimgemeenschappen en voortdurende migratie. Verschillen tussen Frankrijk en België worden benadrukt: Frankrijk heeft door laïcité en een centraal staatssysteem soms meer instrumenten tegen religieus-politieke claimvorming, maar heeft ook de grootste moslimbevolking en meer sociale onrust. De auteur waarschuwt dat westelijk Europa door collectief zwijgen en gebrekkige samenwerking het risico loopt dat lokale waarden, rechten en maatschappelijke samenhang onder druk komen te staan. Als literair aanknopingspunt wordt Houellebecqs roman Soumission genoemd als spiegel voor geleidelijke aanpassing aan een dominante religieuze cultuur.