Utrecht 60 jaar terug: een nieuwe directeur van het meisjes-hbs
In dit artikel:
De heer T.P. Hut, sinds september 1960 directeur van de RHBS in Middelharnis, accepteert per circa 1 december 1965 de leiding van de Utrechtse meisjes-hbs. Na vijf jaar wonen en werken op Goeree-Overflakkee heeft hij de stap genomen omdat de nieuwe functie hem meer mogelijkheden biedt om vernieuwende ideeën in het onderwijs toe te passen en vanwege enkele privéomstandigheden voor zijn gezin.
Hut, geboren op 18 mei 1920 in Ten Boer, doorliep onderwijs en arbeidsjaren in Noord-Nederland: na ULO en werk bij de belastingdienst tijdens de crisisjaren studeerde hij na de oorlog voor onderwijzer (staatsexamen 1945) en behaalde in 1947 de hoofdakte. Hij werkte later aan het Winklerprins Lyceum in Veendam, waar hij conrector was, voordat hij directeur in Middelharnis werd. Tijdens de oorlogsjaren was hij actief in het verzet en moest onderduiken, een periode die zijn levensloop veranderde.
In Middelharnis merkte Hut bij zijn aantreden een grote afstand tussen de eilandbevolking en de middelbare school; in vijf jaar tijd is die kloof door gezamenlijke inspanningen substantieel verkleind. Hij ziet het als persoonlijke voldoening dat meer jongeren bereikt werden en dat zo potentiële intellectuele ontwikkeling niet verloren ging. De RHBS kende onder zijn leiding een sterke groei van het leerlingenaantal en een goede verhouding tussen leraren, leerlingen en ouders.
Hut vindt het niet vreemd dat een man aan het hoofd staat van een meisjesschool en plaatst die benoeming in de bredere context van veranderingen in het gemeentelijk onderwijs. Met het oog op de komende mammoetwet — die volgens hem binnen drie jaar in werking treedt — verwacht hij dat aparte middelbare meisjesscholen grotendeels zullen verdwijnen ten faveure van gemengde vormen zoals havo. Hij wijst erop dat op een aantal m.m.s.-scholen al geëxperimenteerd wordt met gemengde onderwijsvarianten om aan leerlingenaantallen te voldoen, ook omdat meisjes minder vaak kiezen voor wiskundige profielen.
Voor het gezin biedt Utrecht praktische voordelen: de dochter van 18 kan er verder Duits studeren en de 16‑jarige zoon kan na zijn hbs‑B-examen in Utrecht doorstuderen. Hut hoopt zich spoedig te vestigen; een woning is nog niet gevonden, maar hij verwacht dat dit huisvestingsprobleem voor het einde van het jaar is opgelost. Zijn belangrijkste aandacht blijft de ontwikkeling van het onderwijs in het licht van de aanstaande hervormingen.