Twintig dagen met mijn zoon (17) in de bergen. 'Pap, ik denk dat ik wel mee wil'
In dit artikel:
Reisjournalist Jonathan Vandevoorde vertrok met het plan een twintigdaagse solotocht door de Noordelijke Kalkalpen in Oostenrijk te maken, maar zijn 17‑jarige zoon Tom besloot op het laatste moment mee te gaan. De vader had een zware, berg‑ en natuurgerichte huttentocht voor ogen: veel hoogtemeters (ongeveer dagelijks 1.000 m omhoog en omlaag), fotograferen, eenvoudige berghutten en recepten als Knödel met Weizenbier. Tom had weinig bergervaring en nauwelijks training, maar zette door.
Ze begonnen in Spital am Pyhrn (Steiermark) en liepen oost‑west richting Scharnitz (Tirol), deels over trajecten van de Nordalpenroute. De tocht voerde langs bekende massieven als Dachstein, Hochkönig en Wilder Kaiser en leverde indrukwekkende landschappen en veel afwisseling op: gemzen, marmotten, herten, een paar keer een adder en talloze vlinders. Ook de berghutten varieerden sterk in sfeer en drukte, van kleine Stuben tot hutten met meer dan honderd gasten.
Het weer speelde een grote spelbreker: een uitzonderlijke reeks hittegolven deed de temperatuur bijna dagelijks boven de dertig graden stijgen, met pieken rond 34 °C. Die hitte maakte de etappes zwaarder dan de rugzak of de hoogtemeters op zich. Praktische tegenslagen waren er ook: op dag vijf moest Tom tijdens een etappe vanwege lichamelijk ongemak dringend naar een toilet, waardoor ze via een langere afdaling een dorp bereikten en de volgende dag een overmatige afstand en 1.440 hoogtemeters moesten compenseren. Op dag negen kreeg hij pijnscheuten in de dij; na overleg met de moeder weigerde Tom op te geven en hielden gerichte stretchoefeningen en massages de pijn onder controle. Een ander moment zorgde voor spanning toen ze over een brokkelige rotshelling afdalen moesten, waarbij de vader bang was voor de veiligheid van zijn onervaren zoon — Tom stelde hem toen gerust en vervolgde geconcentreerd.
In de loop van de tocht groeide Tom opvallend in conditie en zelfvertrouwen: na aanvankelijke wanhoop leerde hij hoogteprofielen lezen en berekeningen maken in de navigatie‑app, en uiteindelijk haalde hij zijn vader in op steile klimmen. Samen legden ze volgens de GPX‑tracks ongeveer 318 kilometer af met in totaal circa 18.330 meter stijging. De tocht leverde intense fysieke inspanning afgewisseld met momenten van beloning — koele gondelritjes naar gletsjerplatforms, lange warme douches in een B&B en simpel geluk op een huttenterras met koude dranken.
Praktische adviezen van de auteur voor wie een huttentocht plant: gebruik gespecialiseerde bergsportapps of -sites (bijv. outdooractive), wees flexibel en heb altijd een plan B voor slecht weer of blessures, reserveer hutten op tijd (vooral in Salzburgerland en Tirol) en overweeg lidmaatschap van een bergsportvereniging (zoals NKBV) voor korting en verzekering. De auteur had zijn route vooraf op topografische kaarten uitgezet; de Nordalpenroute bestaat dit jaar vijftig jaar en loopt van de Neusiedlersee naar de Bodensee.
Kort gezegd: een oorspronkelijk solo‑idee veranderde in een intens vader‑zoonavontuur waarin onvoorbereide jonge voeten, hitte en technische passages werden overmeesterd door doorzettingsvermogen, leren navigeren en samen genieten van ruige Alpennatuur — en waarbij de zoon aan het eind zelfs de wandelaar was die het meest opviel.