Tweede Kamer wordt bijna moedeloos van falend systeem jeugdbescherming
In dit artikel:
Kamerleden van vrijwel alle fracties kregen opnieuw hun ongenoegen over de jeugdzorg en jeugdbescherming kwijt tijdens een recent debat naar aanleiding van twee alarmerende rapporten van de Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd en de Inspectie Justitie en Veiligheid. Inspecties waarschuwen al jaren, maar problemen blijven terugkomen: kinderen krijgen niet de juiste zorg, afspraken tussen instanties lopen mis en organisaties werken onvoldoende samen.
Aanleidingen zijn schrijnend: de zaak van het Vlaardingse pleegmeisje, ernstig mishandeld door haar pleegouders, is een symbool geworden voor structurele fouten. Ook in Noord-Nederland werden recent twee kinderen in een gezinshuis mishandeld, ondanks signalen dat er iets mis was. Inspectierapporten trekken vergelijkbare conclusies als zes jaar geleden, wat Kamerleden frustreert en de indruk wekt van een vastgelopen stelsel.
Politieke reacties lopen uiteen, maar veel voorstellen overlappen. Critici noemen het huidige stelsel te bureaucratisch, onderbemand en te veel gestuurd op marktwerking en winst in plaats van resultaten. SP en GroenLinks-PvdA dringen er bij het kabinet op aan de voorgenomen bezuiniging van 500 miljoen voor volgend jaar te schrappen; andere partijen lijken terughoudender en wijzen erop dat geld voor verbeteringen nu ontbreekt. VVD en CDA vragen om duidelijkheid en een herkenbaar regiepunt voor complexe dossiers.
Concrete maatregelen die genoemd worden: meer één-op-ééncontact tussen kinderen en hulpverleners, minder wisselende casemanagers, jaarlijkse onverwachte inspecties van pleeggezinnen en gezinshuizen, makkelijker toegang tot een vertrouwenspersoon en uitbreiding van een Zuid-Hollandse werkwijze waarbij politie signalen over onveilige thuissituaties deelt met scholen naar landelijke dekking. Enkele Kamerleden bekritiseren ook rechterlijke beslissingen in individuele strafzaken, waarmee politieke spanning tussen rechterlijke onafhankelijkheid en publieke verontwaardiging zichtbaar werd.
Kortom: er is brede politieke afspraak dat de jeugdzorg ingrijpend moet verbeteren, maar verdeeldheid over de aanpak en financiering blijft groot. Zonder extra capaciteit, betere regie en stelselwijzigingen zullen volgens velen de pijnpunten blijven terugkomen.