Tussen karaoke en whiteningcream: mijn Vietnamese housewarming | column Nhung Dam

In dit artikel:

Tijdens de Vietnamese housewarming van zijn neef ervoer de auteur een cultuur die sterk afwijkt van de Nederlandse huiselijke tradities. Waar Nederlanders vaak kiezen voor eenvoudige hapjes en een rustige rondleiding, stonden bij deze feestelijke bijeenkomst ruim vijftig mensen, met een overvloed aan authentiek Vietnamees eten zoals bánh beo en bánh khọt, dat diende als een tastbare link met hun afkomst. De geur van vissaus en het levendige samenzijn benadrukten een rijke culturele beleving, die voor de auteur lang een bron van afstand was geweest.

Als kind had hij zich juist verwijderd van zijn Vietnamese achtergrond om ‘normaal’ te zijn in Nederland, en ontwikkelde hij een vaardigheid om onzichtbaar te blijven om zo pesterijen te ontwijken. Dit leidde ertoe dat hij veel uitnodigingen van familie jaren afsloeg. Tijdens de housewarming voelde hij zich daarom tegelijkertijd gast en onderdeel van het tafereel, ondanks de taalbarrière en de complexiteit van de Vietnamese aanspreektitels, die voor hem cruciaal zijn om respectvol met anderen om te gaan.

De bijeenkomst liet hem ook reflecteren op verschillen in genderrollen, schoonheidsidealen en cultuur, waarin hij zichzelf als een mengvorm ervaart: iemand die niet hoeft te kiezen tussen zijn Vietnamese en Nederlandse identiteit, maar beide kan omarmen. Deze biculturaliteit zag hij aanvankelijk als een spanningsveld, maar nu als een brug die generaties en normen overstijgt. Het besef ontstond dat integratie niet betekent dat men zijn wortels moet verloochenen. Thuiskomen begint volgens hem bij het erkennen van alle aspecten die hem hebben gevormd, en het vieren van de eigen meervoudige identiteit, zelfs als dat betekent af en toe tussen karaoke en kaasplankjes te balanceren.