Tussen de regels door een sorry, maar dansen doe je samen

In dit artikel:

De recente troonrede bevatte voor het eerst nadrukkelijker een haast verontschuldigende toon: erkenning dat de afstand tussen politiek en burgers groot is, dat het vertrouwen laag is en dat er fouten zijn gemaakt. Maar de auteur betwijfelt de waarde van zo’n sorry zolang er geen andere werkwijze of woordkeuze volgt.

Belangrijkste probleem is dat herstellen van vertrouwen samenwerking vereist tussen kabinet en oppositie. Actuele dossiers zoals betaalbaarheid, woningnood en klimaat zijn te complex voor partijdige strijd. In plaats van bruggen te bouwen, ziet de schrijver dat de VVD de neiging heeft tegenstanders te etiketteren — met name GroenLinks-PvdA als “radicaal links” wegzetten — wat de polarisatie aanjaagt en het herstel van vertrouwen ondermijnt.

Het advies is duidelijk: woorden alleen volstaan niet. Politieke leiders moeten verantwoordelijkheid tonen, eerlijk zijn over gemaakte keuzes en daadwerkelijk de hand uitsteken naar anderen. Het kabinet kan het initiatief nemen, maar zonder bereidheid van oppositie en zonder een andere toon vanuit de VVD blijft er weinig beweging. Alleen een concrete verandering in stijl en inhoud kan leiden tot weerwerk tegen cynisme en een hernieuwd draagvlak voor oplossingen.