Trump stuurt meer militairen naar Cariben om 'drugsterrorisme' te bestrijden
In dit artikel:
De Verenigde Staten bouwen hun militaire aanwezigheid in het Caribisch gebied fors op en richten zich officieel op het bestrijden van drugssmokkel; dat wekt grote onrust bij Venezuela en buurlanden. Washington heeft onder meer het vliegdekschip USS Gerald R. Ford onderweg naar de regio gestuurd, voegde escorte-schepen toe en zette recent B-52-bommenwerpers in die langdurig langs het Venezolaanse luchtruim vlogen. Volgens het Pentagon staan ongeveer 10.000 Amerikaanse militairen nu in de regio opgesteld, deels op schepen en deels vanaf Puerto Rico.
In de afgelopen maanden heeft de Amerikaanse luchtmacht naar eigen zeggen tien vermeende drugsboten uitgeschakeld—acht in de Caribische Zee vanuit Venezuela en twee in de Stille Oceaan nabij Colombia—waarbij ongeveer 45 mensen omkwamen. De Amerikaanse regering classificeert drugssmokkel als een vorm van “terrorisme”, wat volgens officials het gebruik van dodelijk geweld zou rechtvaardigen. Critici en internationale juristen wijzen dat af: er is geen gerechtelijk proces geweest, bemanningen zijn niet individueel geïdentificeerd en het internationaal zeerecht staat zulke acties niet toe. Ook is onduidelijk of de boten daadwerkelijk drugs vervoerden.
De Amerikaanse retoriek en acties hebben diplomatieke spanningen versterkt. Colombia’s president Gustavo Petro ontkent dat zijn land drugssmokkel faciliteert en noemt de beschuldigingen ongegrond; Trump reageerde door sancties op Petro en diens familie in te stellen. In Venezuela ziet president Nicolás Maduro de operaties als een directe bedreiging; hij wordt door Washington bestempeld als spil in criminele netwerken zoals Tren de Aragua en er staat een beloning van 50 miljoen dollar op informatie die tot zijn arrestatie leidt. Maduro heeft zijn strijdkrachten gemobiliseerd uit vrees voor Amerikaanse inmenging.
Achter de officiële drugscampagne speelt mogelijk een bredere doelstelling mee: regime change en controle over Venezolaanse hulpbronnen, met name olie. Hardecijfers ontbreken, maar media en sommige Amerikaanse functionarissen suggereren plannen voor gerichte bombardementen op drugsfaciliteiten op Venezolaans grondgebied—een stap die de machtsbasis van Maduro zou ondermijnen. Historische precedent—de Amerikaanse inval in Panama (1989) om Manuel Noriega af te zetten—maakt dat Maduro de bedreiging serieus neemt.
Juridische experts benadrukken dat grootschalig geweld tegen vermeende drugscriminelen zonder rechtsgang problematisch is en dat zulke operaties in principe goedkeuring van het Amerikaanse Congres vergen, iets dat in de praktijk vaak wordt omzeild. In Venezuela wijzen oppositiefiguren erop dat de huidige spanningen ook politieke kansen bieden voor een vreedzame machtswisseling, maar de situatie blijft explosief en vol onzekerheden.