Trump reageert op landelijke protesten: „Ik ben geen koning"
In dit artikel:
Zaterdag gingen naar schatting zeven miljoen mensen in steden door de hele Verenigde Staten de straat op voor de landelijke “No Kings”-protesten. De betogers en hun organisatoren voeren aan dat president Donald Trump zich gedraagt als een vorst die de grenzen van zijn macht overschrijdt: ze noemen het gebruik van belastinggeld om politieke invloed te verwerven, het inzetten van federale troepen in Amerikaanse steden, suggesties over een derde ambtstermijn, het negeren van rechtbanken, bezuinigingen op openbare diensten en gedwongen uitzettingen zonder eerlijk proces als voorbeelden van die tendens.
De manifestanten droegen borden met teksten als “No Fascism” en “No Führer”. Lisa Gilbert van Public Citizen, een van de organisatoren, riep deelnemers op zich niet te laten intimideren: “De belangrijkste boodschap… is dat we ons niet laten dwingen tot angst en stilte,” aldus haar verklaring. Verslaggeving van Fox News toonde daarnaast beelden van stickers van Antifa op verkeersborden en suggereerde verbanden tussen sommige initiatiefnemers en groepen die Israël willen vernietigen; die associaties weerhielden volgens de zender ook sommige bezorgde burgers ervan deel te nemen.
Polarisatie was duidelijk: de meeste Republikeinse leiders hielden zich op de achtergrond, maar parlementvoorzitter Mike Johnson noemde de demonstraties een uiting van haat jegens Amerika. Trump ontkende iedere koningsdrift en zei dat hij “hard werkt voor mijn land”; tegelijk beschuldigde hij volgens eigen zeggen linkse financiers zoals George Soros van het steunen van de protesten. Later plaatste hij op Truth Social een door kunstmatige intelligentie gemaakt filmpje waarin hij met een kroon afgebeeld wordt boven betogers — een provocationele actie die het debat verder aanwakkerde.
Historicus Martijn Tieleman noemt de zorgen begrijpelijk maar waarschuwt voor permanente paniek. Hij plaatst Trump in een langere Amerikaanse traditie van presidenten die macht naar zich toetrekken: voorbeelden uit het verleden zijn Andrew Jackson en Franklin D. Roosevelt (die onder meer plannen had voor extra benoemingen in het Hooggerechtshof en tijdens WOII de internering van Japans-Amerikanen liet plaatsvinden). Volgens Tieleman is veel kritiek terecht, maar veel van de huidige controverse sluit ook aan op historische discussies over de reikwijdte van uitvoerende macht.
Kortom: de No Kings-protesten markeren een brede, emotionele reactie op vermeende autoritaire neigingen bij Trump, maar het debat speelt in het volle licht van langere historische spanningen over hoe ver presidentschap en democratische controle mogen gaan.