Trump houdt bizarre speech bij VN in New York: van missend marmer tot een aanval op bondgenoten
In dit artikel:
President Donald Trump hield tijdens de jaarvergadering van de VN in New York een onverwacht theatrale en lange toespraak die veel aanwezige wereldleiders verbaasde. Hij opende deels met persoonlijke klachten en anekdotes — onder meer dat hij ooit had aangeboden het VN‑gebouw voor 500 miljoen dollar te renoveren en dat die klus hem werd onthouden, en dat bij aankomst een roltrap met First Lady Melania stopte en zijn teleprompter uitviel — en gebruikte die incidenten om de Verenigde Naties scherp te bekritiseren als ineffectief en weinig daadkrachtig.
Een groot deel van de rede bestond uit binnenlandse triomfkreten: Trump prees het Amerikaanse economische herstel, lagere brandstofprijzen, een beursrecord en het beteugelen van inflatie, en maakte de gebruikelijke vergelijking met het beleid van de vorige Biden‑regering. Hij stelde dat zijn regering meerdere vredesakkoorden heeft gesloten en dat de VN daarbij niets heeft bijgedragen; volgens hem komt hij zelfs in aanmerking voor de Nobelprijs. De zaal reageerde met zichtbaar ongeloof op zijn combinatie van campagneachtige retoriek en verwijten aan de VN, die hij bestempelde als een “club van lege woorden”.
Op het internationale dossier was Trumps aandacht selectief. Hij riep Hamas opnieuw op om gegijzelden vrij te geven en pleitte voor een bestand zonder de eerdere dreigementen tot vernietiging, en waarschuwde dat erkenning van een Palestijnse staat een overwinning voor Hamas zou zijn. Over de oorlog in Oekraïne sprak hij kritischer richting landen als China en India, die volgens hem met olieaankopen Rusland financieren, en hij riep NAVO‑partners op hun Russische energieafname te staken. Desondanks ontbraken scherpe veroordelingen van het Kremlin, ondanks terugkerende Russische provocaties.
Trump hekelde ook corona‑beleid, zogenoemde frauduleuze klimaatclaims en waarschuwde Europa voor “massa‑immigratie”, waarbij hij de VN mede de schuld gaf van politiek correcte passiviteit. De combinatie van technische haperingen, persoonlijke anekdotes en politieke aanvallen maakte van de toespraak vooral een spektakelstuk dat meer indruk maakte door stijl dan door nieuwe concrete diplomatieke voorstellen.