'Tot vanmiddag, schoonheid!' riep mijn oom Gerrie naar zijn vrouw, en weg was hij - voorgoed, bleek achteraf

In dit artikel:

Daniëlle van Duin vertelt in Alledaags Amsterdams over het tragische overlijden van haar oom Gerrie en wat dat voor haar en haar familie betekende. Het korte verhaal staat in een rubriek van Het Parool waarin Amsterdammers persoonlijke, vaak ontroerende gebeurtenissen delen die iets zeggen over het leven in de stad. Van Duin beschrijft hoe een intiem familiedrama een gewone stadsachtergrond krijgt en roept daarmee aandacht op voor rouw, herinnering en de dagelijkse menselijke kant van Amsterdamse verhalen. De tekst plaatst persoonlijke emoties en praktische gevolgen naast elkaar, en laat zien hoe individuele verlieservaringen onderdeel worden van een bredere stedelijke gemeenschap. Voor wie geen achtergrond heeft in het oorspronkelijke stuk: het is een persoonlijke reflectie, geen verslag met extra feiten; details over tijdstip of oorzaak van Gerries dood worden in de aankondiging niet gegeven.