Tonny (60) organiseert reünie ijshockeyvereniging Triantha Assen. 'We zijn door de jaren heen allemaal teamgenoten verloren'
In dit artikel:
Tonny Sikking, oud-speler van Triantha Assen, IJ.H.C. Assen en Assen Rams, organiseert op 26 oktober een verrassingsreünie voor veteranen van de Assense ijshockeyscene. Sikking, die tegenwoordig in Italië woont maar regelmatig naar Nederland vliegt, verzamelt al maanden foto’s, oude tenues, posters en krantenknipsels om een tastbare terugblik op ruim dertig jaar lokaal ijshockey te creëren. Met twee dikke fotoboeken en een collectie herinneringen wil hij voormalige teamgenoten en betrokkenen samenbrengen en verhalen laten herleven.
De reünie is deels ingegeven door een bericht van Terry Gregson, de Canadees die in de jaren zeventig coach was bij Triantha en later een bijzondere carrière in de NHL kreeg (met meer dan 1.400 gefloten wedstrijden en een periode als scheidsrechterbaas). Gregson wil zijn vrouw Assen laten zien en verrast worden door de bijeenkomst; veel oud-spelers reageerden enthousiast. Sikking zoekt nog naar enkele ontbrekende schakelstukken, zoals een groen uittenue en de Canadees Will King, met wie hij eerder contact had via e-mail maar sindsdien het spoor kwijt is geraakt.
De reünie belicht niet alleen sportieve herinneringen maar ook de geschiedenis van het lokale verenigingsleven. Duncan Moore, een andere Canadees die in 1972 naar Assen kwam en functie had als hoofdscheidsrechter en assistent-bondscoach, haalde Gregson naar de club en organiseerde breed opgezet ijshockeyaanbod voor jong en oud. Tegelijkertijd waren interne conflicten regelmatig; in 1975 leidde onenigheid tot het kortstondig oprichten van Assen Noord en in 1978 viel Triantha uiteen na bestuursruzies en onvrede van ouders. Dat leidde tot de oprichting van IJ.H.C. Assen door betrokken ouders. De sluiting van de Trianthahal in 1997 en het reizen naar Heerenveen maakten het later lastig om de sport levensvatbaar te houden; in 2008 stopten de Assen Rams uiteindelijk met ijshockey.
Sikking is gedreven door broederschap en nostalgie. Die motivatie kwam eerder tot uiting in een benefietwedstrijd in 2016 voor Max Nijboer, een ongeneeslijk zieke jongen die nog één wens had: zijn vader als oud-Assen Ram op het ijs zien. Met hulp van de stichting KiKa en spelers uit Groningen organiseerden Sikking en anderen de wedstrijd; de tribunes zaten vol, er werd 5.300 euro opgehaald en de emotie was groot toen Max zijn vader nog zag scoren. Het evenement illustreert zowel de saamhorigheid binnen de kleine ijshockeygemeenschap als Sikking’s rol als verbinder.
De bijeenkomst op 26 oktober is voor veel betrokkenen aanleiding om oude verhalen op te halen en samen terug te blikken op hoogte- en dieptepunten van het Assense ijshockey. Voor Sikking gaat het erom mensen, attributen en herinneringen bijeen te brengen — een missie die ondanks ontbrekende stukken en verloren contacten veel steun en ontroering oplevert. De reünie toont hoe een relatief kleine sportgemeenschap lang een grote impact heeft gehad op persoonlijke levens en lokale cultuur, zelfs nu de faciliteiten en teams verdwenen zijn.