Toen Jan Bosma (75) uit Zeerijp wakker werd, dacht hij aan Joost Eerdmans. 'Ik kan het niet volgen'

In dit artikel:

In het Groningse dorp Zeerijp werden bewoners afgelopen nacht opgeschrikt door een zeldzame zware beving van 3,4 op de schaal van Richter. De schok heeft opnieuw schade veroorzaakt aan huizen; het huis van de 75‑jarige Jan Bosma is zo erg aangetast dat het gesloopt wordt. Bosma en zijn vrouw verblijven voorlopig in een wisselwoning en halen spullen uit het huis terwijl zijn zoon beschadigde spullen naar de vuilstort brengt. Door het voortdurende trillen is er volgens hen veel vocht- en schimmelvorming ontstaan.

Bosma is verontwaardigd over politieke geluiden om het boren naar gas in Groningen weer op te starten — hij denkt concreet aan JA21‑leider Joost Eerdmans — en zegt dat hij het niet meer kan volgen. Hij maakt zich zorgen over de gezondheid van mensen en de waarde van financiële compensatie als de woonomstandigheden blijven verslechteren. Hij vergelijkt de huidige behandeling door Den Haag met de manier waarop het rijk tijdens de oorlog hulp vroeg aan de regio; nu ervaart hij afstand en onbegrip.

Andere bewoners reageren vergelijkbaar verontrust. Pernille Claessen (55), wier huis al in 2019 werd versterkt, was geschrokken van de uitspraken van politici die willen hervatten met boren. Zij wijst erop dat de versterkingsoperatie ingewikkeld en langdurig is; veel inwoners wachten nog steeds op maatregelen om hun woningen veiliger te maken. De indruk dat het probleem voorbij is, klopt volgens haar niet.

Pieter Fokkens (59) voelde de beving in zijn bed en merkte daarna nog een naschok; hij blijft nuchter en controleert later op nieuwe scheuren. Collectief overheerst bij bewoners frustratie en onzekerheid: de fysieke schade, de gezondheidsrisico’s door schimmel en de aanhoudende stress wegen zwaar, terwijl politieke discussies over gaswinning de situatie alleen complexer maken.

Achtergrond: de beving is een gevolg van gaswinning in Groningen, waar grootschalige gaswinning grotendeels is gestopt maar de gevolgen voor huizen en gemeenschappen lang voortduren. De vraag wanneer en hoe alle getroffen woningen veilig worden gemaakt, en of er ooit weer geboord wordt, blijft in het dorp een heet hangijzer.