Timmermans weigert afscheid in de Kamer bij te wonen - GroenLinks-PvdA-leider blijft mokkend thuis
In dit artikel:
Frans Timmermans, voormalig lijsttrekker van de gefuseerde GroenLinks‑PvdA, verscheen niet bij het officiële afscheid van zeventig vertrekkende Kamerleden tijdens de laatste vergadering van de oude Tweede Kamer. Kamervoorzitter Martin Bosma sprak de afscheidnemers toe; de meeste vertrekkende politici uit alle partijen waren wél aanwezig en werden door de auteur van het stuk geprezen om hun waardige houding. Timmermans’ afwezigheid wordt in het artikel gepresenteerd als een bewuste, symbolische daad die zijn karakter zou blootleggen.
De kritiek in het opiniedeel bouwt voort op de recente verkiezingsnederlaag waarbij GroenLinks‑PvdA volgens de tekst vijf zetels verloor en terugviel naar twintig zetels. Timmermans trad diezelfde avond af als leider van de lijst, wat de auteur interpreteert als het ontbreken van veerkracht en teamspirit: een politicus die alleen doorzet zolang hij succes en applaus ontvangt. Ook zijn eerdere publieke toon — als morele beschermer rond thema’s als klimaat, rechtsstaat en fatsoen — wordt als afstandelijk en moraliserend bestempeld en zou niet hebben aangeslagen buiten stedelijke progressieve bolwerken zoals Amsterdam en Utrecht.
Het stuk contrasteert Timmermans’ status als voormalig Eurocommissaris en prominente technocraat in Brussel met zijn korte, teleurstellende Haagse terugkeer. Volgens de auteur zijn de electorale winsten van partijen als PVV en FVD een signaal dat het “morele vingertje” weinig weerklank heeft gekregen bij een breed electoraat. Na zijn aftreden liet Timmermans volgens het artikel weten dat een terugkeer naar de politiek “heel onwaarschijnlijk” is en wees hij een mogelijke ministerspost af; de columnist ziet daarin bewijs van inconsistente “dienstbaarheid”.
Het opiniestuk sluit hard af: Timmermans wordt neergezet als hypocriet en gekrenkt, iemand die lof eist in goede tijden maar geen verantwoordelijkheid toont bij tegenslag. Daarnaast gebruikt de publicatie de gebeurtenis om breder kritiek te leveren op GroenLinks‑PvdA als een project van morele zelfverzekerdheid zonder inhoud. De auteur, verbonden aan het medium DDS, koppelt de analyse aan politieke oproepen en petitieadvertenties, wat aangeeft dat het stuk een uitgesproken normatief en partijdig karakter heeft.
Kort gezegd: de afwezigheid van Timmermans bij het Kamerafscheid wordt door de columnist gebruikt als illustratie van vermeende hypocrisie, leiderschapsfalen en het politieke verval van de door hem geleide fusiepartij.