Timmermans: 'Tijd voor volgende generatie', maar wie wordt dat dan?
In dit artikel:
Frans Timmermans trad afgelopen woensdag af als fractievoorzitter van GroenLinks-PvdA en zei toen dat hij de leiding wilde "overgeven aan een nieuwe generatie". Maandag wordt zijn opvolger gekozen. Onder jongeren binnen de twee partijen groeit de wens dat die opvolging duidelijk links en activistisch van toon is.
Vrijdagavond verzamelden leden van Dwars (GroenLinks-jongeren) en de Jonge Socialisten (PvdA) zich in het PvdA-partijkantoor in Amsterdam voor een gezamenlijk Halloween-feest; de twee jongerenorganisaties hebben nog aparte besturen, maar verwachten met de definitieve fusie van de moederpartijen volgend jaar ook samen te gaan. Beide jeugdafdelingen ervaren weinig ideologische afstand en willen vooral behoud van progressieve idealen wanneer de partij nogmaals deelneemt aan een kabinet.
De jongeren publiceerden deze week een gezamenlijk statement met de oproep: "Stap niet in een rechts kabinet" — en stelden harde voorwaarden voordat de samengevoegde partij zou meebesturen. Volgens Dwars en de Jonge Socialisten moet deelname alleen plaatsvinden als klimaatdoelen haalbaar blijven, er structureel in sociale volkshuisvesting wordt geïnvesteerd en Palestina wordt erkend als staat. Voorzitters Gijs Broere (Dwars) en Boyd Angenent (Jonge Socialisten) benadrukken dat de nieuwe partijleider trots moet zijn op zulke linkse prioriteiten en meer aansluiting moet zoeken bij activistische ideeën en kiezers dan Timmermans deed.
Politiek commentator en schrijver Coen van de Ven, die de fusie vier jaar volgde, zegt dat veel leden de samenvoeging inmiddels steunen en dat tijdelijke verlies van zetels bij fusies historisch vaker voorkomt. Oud-PvdA-leider Ad Melkert nuanceert dat kritisch: volgens hem zou de partij zich beter kunnen concentreren op kernpunten om electorale tegenvallers te adresseren. Van de Ven verwacht dat de strijd om het leiderschap vooral draait om twee namen — Jesse Klaver en Marjolein Moorman — en rekent erop dat Klaver de voorkeur krijgt.
Analisten wijzen erop dat het samensmeden van twee partijen tijd kost; pas over vijf tot tien jaar valt te beoordelen of de fusie echt geslaagd is. Voor de jongere achterban is de kleur (rood of groen) minder belangrijk geworden; veel van hen willen vooral een uitgesproken linkse, betrokken leider die zowel klimaat, natuur en dierenwelzijn verdedigt als sociale rechtvaardigheid en internationale solidariteit.