'Timmermans is solidair met het volk. Het volk is solidair met Wilders'

In dit artikel:

Theodor Holman beschrijft met bijtende humor zijn ergernis over de Nederlandse “zwevers” — kiezers die nog geen partij kiezen — en plaatst dat in een bredere, cynische reflectie op de democratie. In aanloop naar de verkiezingen ziet hij massa’s twijfelaars die zich, als herfstblaadjes, nergens thuis voelen ondanks het rijke partijlandschap en de vele onbekende kandidaten op de lijsten. Folderteksten met eenvoudige leuzen versterken het gevoel dat stemmen een ritueel zonder echte betekenis is: een handeling die weinig verandert aan de staat van het land.

Holman gaat verder in fantasieën over absolute macht: hij stelt zich voor dat hij politieke leiders uit Den Haag stuurt, de machtsverhoudingen op zijn kop zet en op ludieke wijze de Oudste Olifant van Artis tot koning benoemt, honden verheft en religies verplicht bespot laat worden — een satire op het verlangen naar simpele, drastische oplossingen. Hij erkent ook dat zulke uitspraken stigmatisering van hem zouden opleveren in de media, maar gebruikt dat juist om zijn punt over politieke machteloosheid en publieke verwarring scherper te maken.

De column is een ironische, scherpzinnige poging om de leegte van verkiezingsretoriek en de verleidingen van autoritaire fantasieën bloot te leggen. De tekst verscheen als bijdrage van Holman op SlordigLeven.nl.