Tim Hofman onthulde vóóral dat Cees van Leeuwen een 'paniekknop' heeft

zaterdag, 19 juli 2025 (21:17) - HP/De Tijd

In dit artikel:

Tim Hofman, presentator van het onderzoeksprogramma BOOS, confronteerde oud-staatssecretaris Cees van Leeuwen over zijn vermeende huisjesmelkerpraktijken, maar deed dit onder valse voorwendselen. Hij lokte Van Leeuwen naar een strandtent in Katwijk met een nep-interview en nam hem vervolgens onverwachts met camera en beveiligers op. Deze aanpak leidde tot een fysieke confrontatie waarbij Van Leeuwen de camera kapot maakte en Hofman sloeg. Hoewel Van Dijk en psychiater Van Fenema het journalistieke fundament van Hofmans onderzoek waarderen, bekritiseren zij de agressieve, misleidende werkwijze. Volgens hen activeerde Hofman vooral Van Leeuwens paniekreactie (amygdala), waardoor er in plaats van een inhoudelijk weerwoord vooral een stress- en emotionele reactie werd uitgelokt.

Van Dijk stelt dat deze zware methode voor de relatief beperkte misstand disproportioneel is en dat de fysieke uitbarsting van Van Leeuwen vooral een reactie was op de overval zelf en niet op de aantijgingen. Van Fenema wijst erop dat zulke confrontaties irrationeel gedrag kunnen uitlokken door bestaande trauma’s of stress te triggeren, wat weinig zegt over de feitelijke kwestie. Het duo uit de podcast De X! Factor twijfelt aan de ethische rechtvaardiging van deze aanpak, zeker omdat Van Leeuwen een voormalig topadvocaat is die goed op de hoogte is van zijn rechten.

Zij vergelijken de situatie met ernstigere onderwerpen, zoals zware misstanden die mogelijk een dergelijke ingrijpende confrontatie kunnen rechtvaardigen, en concluderen dat Hofmans methode hier vooral sensationele effecten nastreefde in plaats van journalistieke zorgvuldigheid. Zo legde Hofman vooral Van Leeuwens stressreactie bloot, niet de kern van de vermeende misstanden. Hiermee komt een breder spanningsveld tussen journalistiek en sensatiezucht aan het licht: het sterke inhoudelijke werk van BOOS wordt ondermijnd door een agressieve aanpak die ethische vragen oproept en die zowel Van Leeuwen als Hofman zelf tekortdoet.