Theater- en operaregisseur Bob Wilson (83) overleden: werkte samen met Philip Glass, Tom Waits en Lady Gaga
In dit artikel:
De Amerikaanse regisseur en beeldend kunstenaar Robert (Bob) Wilson is overleden na een korte ziekte. Geboren in 1941 in Texas, maakte hij naam als pionier in opera en theater met zijn experimentele en visueel opvallende producties. Wilson studeerde architectuur en schilderkunst in New York en richtte daar in 1968 een experimenteel theatergezelschap op. Hij regisseerde meer dan honderd voorstellingen, variërend van theater en opera tot ballet en film, waarmee hij wereldwijd faam verwierf.
Zijn doorbraak kwam in 1976 met de baanbrekende opera 'Einstein on the beach', gecreëerd samen met componist Philip Glass. Deze opera zonder traditionele verhaallijn, met repetitieve muziek en een koor dat cijfers zingt, wordt beschouwd als een van de invloedrijkste en meest revolutionaire producties van de 20e eeuw. Het stuk werd onder meer recent nog opgevoerd in DeSingel Antwerpen, waar ook Wilson meerdere keren te gast was.
Wilson’s werkwijze kenmerkte zich door trage, bijna bezwerende voorstellingen met intense aandacht voor licht en visuele elementen. Opvallende producties zijn onder andere het zeven uur durende ‘Deafman Glance’ (1970), het twaalf uur durende ‘The Life and Times of Joseph Stalin’ (1973) en het epische ‘KA MOUNTAIN and GUARDenia Terrace’ (1972), dat gedurende zeven dagen op een berg in Iran werd opgevoerd. Hij werkte samen met grote namen als Tom Waits en auteur William S. Burroughs in ‘The Black Rider’ (1990) en met Duitse theaterauteur Heiner Müller, waaronder ‘Hamletmachine’ (1986). Ook de voorstelling ‘The Life and Death of Marina Abramović’, met de performancekunstenares en acteur Willem Dafoe, trok internationale aandacht.
Wilson regisseerde in prestigieuze operahuizen zoals de Metropolitan Opera in New York, de Scala in Milaan en De Munt in Brussel, met producties van klassieke opera’s als ‘Aida’ van Verdi en ‘Alceste’ van Gluck. Daarnaast werkte hij met pop icoon Lady Gaga aan video-remakes van historische schilderijen voor het Louvre in Parijs, wat zijn veelzijdigheid benadrukte.
Naast zijn artistieke nalatenschap richtte Wilson het Water Mill Center op in New York, een centrum dat jonge kunstenaars stimuleert om grensverleggende, experimentele podiumkunsten te ontwikkelen. Zijn invloed op de theater- en operawereld blijft onmiskenbaar, waarbij hij met zijn unieke visie en innovatieve projecten een blijvende inspiratiebron was voor generaties kunstenaars.