'The Invisible Ones' toont dat er zo veel meer mogelijk is met het genre van de jeugddocumentaire
In dit artikel:
Filmmaker Martijn Blekendaal presenteert met The Invisible Ones een onconventionele jeugddocumentaire die superhelden gebruikt als toegangspoort naar het thema onzichtbaarheid. Blekendaal, die vindt dat kinderdocumentaires te weinig durven, volgt zijn eigen nieuwsgierigheid en combineert onderzoeksjournalistiek, persoonlijk essay en filmliefde. In de film onderzoekt hij hoe heldendom vaak voortkomt uit angst, noodzaak of gemis en probeert hij een nieuw soort superheld te bedenken: een onzichtbare beschermer voor kinderen die om uiteenlopende redenen niet worden gezien.
De narratieve opbouw is speels en vertakt: gesprekken met mensen die zich als kind moesten verbergen (zoals meneer Eljon, die ondergedoken zat tijdens de Tweede Wereldoorlog), een zelfgebouwd “laboratorium” waarin met behulp van excentrieke wetenschappers aan onzichtbaarheid wordt gewerkt, en historische filmfragmenten van onder meer Buster Keaton en de vroege filmvernieuwer Segundo de Chomón. Naast een lineaire versie voor tv en enkele bioscoopvertoningen biedt Blekendaal ook interactieve voorstellingen waarin technieken als motion‑capture en liveoptredens samenkomen.
Niet alle onderdelen werken even overtuigend—sommige vondsten voelen geforceerd—maar de film prikkelt kinderen én volwassenen om anders te kijken en toont Blekendaals liefde voor experiment. The Invisible Ones benadrukt dat je als maker beter kunt uitproberen dan binnen de lijntjes blijven.