Thailand kampt sinds 'The White Lotus' met overtoerisme, maar niet op deze plek: 'Ze willen zelfs steeds met ons op de foto'
In dit artikel:
De HBO-hit The White Lotus (seizoen 3) zette Koh Samui en Thailand opnieuw in de schijnwerpers, met een flinke toename van toeristen die het eiland en andere plekken willen zien. Online zoekopdrachten naar Koh Samui schoten omhoog, luxe Airbnb-prijzen stegen gemiddeld 28% per nacht, Bangkok Airways vergrootte de capaciteit naar het eiland en de Thaise autoriteiten zagen sinds januari een toename van 65% in Amerikaanse zoekacties. Die hausse riep de vraag op of het nog de moeite loont om meer dan twaalf uur te vliegen naar een land dat onder massatoerisme lijkt te bezwijken.
De journalist besluit dat Thailand nog lang niet uitgeput is als bestemming — je hoeft alleen iets verder te kijken dan de populaire eilanden. Als alternatief wordt de zuidelijke provincie Phatthalung voorgesteld, een gebied dat minder toeristisch is en een authentiekere ervaring biedt. Na een overnachting in Bangkok vliegt het reisgezelschap naar Trang, een lokale uitvalsbasis met uitstekende keuken: dimsums en massaman curry worden hier als bijzonder genoemd. Het zuidelijke klimaat kent een lang regenseizoen van circa acht maanden, wat het landschap weelderig en geschikt maakt voor rubberbomen.
Vanuit een minibus gaat het naar Sri Pakpra Boutique Resort bij het Thale-Noi-meer, een belangrijk vogelreservaat met meer dan 200 vogelsoorten. Activiteiten zijn simpel en dichtbij de natuur: mountainbiken over de Ekachai-brug tussen wetlands en rijstvelden, waterbuffels in moerassen en vissers in houten boten. Fotomomenten worden afgewisseld met momenten waarop lokale kinderen en bewoners juist de reizigers op de foto willen; lange Europese toeristen zijn er nog bijzonder. Een boottocht bij zonsopgang over het meer levert betoverende beelden op: roodgekleurde lotusbladeren, zwemmende waterbuffels en traditionele vissers die met grote hefboomnetten werken — een techniek die cultureel erfgoed belichaamt.
De reis vervolgt naar Nakhon Si Thammarat, waar de 7e-eeuwse Wat Phra Mahathat met een hoge witte chedi en meer dan 170 kleinere stoepa’s een historisch hoogtepunt vormt. Culturele rust biedt ook het gerestaureerde houten herenhuis Baan Than Khun. Sportieve en lokale traditie komen samen in een proefles Muay Thai bij bokslegende Wan Meechai; de auteur ervaart hoe authentiek boksen buiten Bangkok aanvoelt en leert waarom het ‘the art of eight limbs’ heet.
Cultuur blijft centraal in de ontmoeting met Nang Yalung-schaduwpoppen in Ban Nang Thalung Suchart Subsin: een werkplaats-museum waar eeuwenoude leerfiguren worden behouden en waar het schaduwspel nog steeds wordt uitgevoerd — opnieuw een plek waar westerse bezoekers opvallen. De reis eindigt aan de rustige stranden van Khanom Bay: weinig toeristen, goede resortkamers en de mogelijkheid om op zoek te gaan naar roze dolfijnen per kajak of vissersboot. Hoewel de dolfijnen tijdens dit bezoek niet opdoken, bood de tocht desolate strandjes en opnieuw ontmoetingen met lokale gezinnen.
Kort samengevat: terwijl The White Lotus massatoerisme naar bekende hotspots als Koh Samui aanwakkert en prijzen doet stijgen, blijft er in minder bezochte regio’s van Thailand nog veel authentieks te ontdekken — van wetlands en traditionele vismethodes tot tempels, schaduwpoppen en lokale keuken. Voor reizigers die de drukte willen vermijden, zijn zuidelijke provincies als Phatthalung, Trang, Nakhon Si Thammarat en Khanom aantrekkelijke alternatieven.