Terwijl Brussel toekijkt, regelt Trump het: 'Uitmuntend gesprek' met Zelensky
In dit artikel:
Donald Trump ontving onlangs in zijn buitenverblijf Mar‑a‑Lago de Oekraïense president Volodymyr Zelensky voor een top die de auteur van dit stuk presenteert als een doorbraak in de richting van vrede. Volgens het verhaal kwamen de twee partijen tot een grotendeels eenduidige afspraak over veiligheidsgaranties: Zelensky zou gesproken hebben van volledige overeenstemming, Trump hield het op nagenoeg volledige instemming. Concrete inhoud van die garanties is nog niet vrijgegeven; Europese en Oekraïense teams krijgen nu de opdracht de details uit te werken en mogen daarna naar Washington komen.
De columnist contrasteert Trumps directe, resultaatgerichte stijl met wat hij noemt de impotente diplomatie van de EU en de eerdere, volgens hem doelloze steun van de Democraten. Waar in Europa wordt geroepen om meer wapens en sancties, ziet hij Trump als iemand die praktische afspraken maakt — óók doordat Trump intussen rechtstreeks contact zoekt met Poetin. Die telefoongesprekken noemt het stuk productief en wijzen volgens de auteur op een nieuwe machtsbalans waarin Moskou Trump serieuzer neemt dan de Amerikaanse regering onder Biden.
Een belangrijk twistpunt blijft de Donbas: Rusland eist het hele gebied, Oekraïne wil dat niet prijsgeven. De krant merkt een verschuiving in de taal — er wordt nu over een mogelijke gedemilitariseerde zone gesproken — wat duidt op bereidheid tot compromis, maar geen definitief akkoord. De schrijver waarschuwt dat zonder deal het conflict zal voortduren en veel slachtoffers zal eisen.
Doorlopend in de tekst klinkt een uitgesproken partijdige toon: kritiek op linkse media, Europese leiders en Nederlandse politici die volgens de auteur marginale rollen spelen, terwijl Washington de beslissingen neemt. De tekst bevat bovendien expliciete oproepen om de betrokken publicatie te steunen met donaties en abonnementen, waarmee duidelijk wordt dat het een opinie-/fondsenwervend stuk betreft. Kortom: het artikel portretteert Trump als de pragmatische machtsfactor die onderhandelingen aanjaagt, maar erkent dat cruciale details en het grootste struikelblok — de toekomst van de Donbas — nog onopgelost blijven.