'Superactueel' zegt zoon over het gedicht Ben Ali Libi, vooral: 'En altijd als ik een schreeuwer zie, met een alternatief voor de democratie...' | column Herman Sandman

In dit artikel:

In de keuken draagt iemand hardop het gedicht Ben Ali Libi van Willem Wilmink voor; zowel de jongste als de oudste zoon kennen de opening uit het hoofd. De verteller zou willen dat ze nog meer klassieke gedichten konden opdreunen, maar het gesprek verschuift snel naar de naderende verkiezingen: de jongste noemt het gedicht ‘superactueel’ en blijkt politiek scherp informed. Thuis wordt er gesproken over stemmen — de auteur overweegt SP, de zonen reageren terughoudend en een vriend raadt strategisch stemmen aan.

De kern van de zorg is dat verkiezingscampagnes en debatten te veel draaien om asiel en te weinig om het klimaat, terwijl rechtspopulisten een samenleving bepleiten die de verteller angst aanjaagt. Daarom raakt Wilminks beeld van Ben Ali Libi volgens hem zo: het gedicht waarschuwt dat anti‑democratische retoriek weinig plaats laat voor mensen die anders zijn. Ter illustratie wordt ook de gedachte geciteerd dat de echte tegenstander niet de vluchteling is, maar degene die hem tot vluchteling maakte.

(Extra context: Ben Ali Libi was het artiestenpseudoniem van de Joodse illusionist Meijer Polak, die tijdens de Tweede Wereldoorlog werd vermoord — vandaar de hedendaagse morele lading.)