Stemwijzer langs de Weg met Ons!-meetlat

In dit artikel:

Deze week vulde de auteur voor de lol de Stemwijzer in en gebruikt die ervaring als opstap naar een bredere politieke kritiek. De Stemwijzer (30 stellingen) geeft een snel overzicht van waar je staat, maar lijdt aan simplificatie en aan slogans in verkiezingsprogramma’s die weinig concreets bieden. VVD’s ambitie om “de sterkste economie van Europa” te worden en D66’s wens om telkens “koploper” te zijn, worden genoemd als voorbeelden van loze kreten zonder maatstaf of uitvoerbaar beleid. Open vragen — bijvoorbeeld visie op Nederland in 2030 of 2050 — zijn volgens de auteur veel interessanter dan multiplechoice-stellingen.

Uit het bijbehorende boek Weg met Ons! De mythe van de westerse erfzonde destilleert de schrijver vier existentiële problemen die de Nederlandse natiestaat kunnen ondermijnen als ze niet worden aangepakt:

1) Polarisatie en radicalisering op universiteiten: volgens de auteur heerst op delen van de sociale faculteiten een antiwesters sentiment, met sterke kritiek op Israël als symbool voor vermeende westerse schuld. Dat voedt generaties beleidsmakers en elites met een eenzijdig wereldbeeld. Als tegenmaatregel pleit de schrijver voor harde randvoorwaarden, zelfs het staken van overheidsfinanciering van universitair onderwijs dat zulke tendensen zou versterken.

2) Klimaat- en herstelbetalingen: linkse partijen en coalities juichen volgens de auteur blijvend grote financiële verplichtingen toe richting ontwikkelingslanden en internationale klimaatfondsen. Die kunnen volgens hem uitgroeien tot biljoenenbetalingen die Nederland economisch zwaar belasten; de schrijver stelt dat Nederland hier op elk moment van af kan zien.

3) Immigratie en internationale verdragen: het VN-Vluchtelingenverdrag en het Europese Verdrag voor de Rechten van de Mens worden aangeduid als beperkende instrumenten die westerse landen dwingen grote aantallen asielzoekers op te nemen. Partijen reageren uiteenlopend: BBB wil verdragen opzeggen, VVD en CDA streven naar herziening of aanpassing, terwijl linkse partijen grotendeels zwijgen. Het CDA krijgt kritiek voor een optimistische, op ontwikkelingshulp gebaseerde ‘Afrika-strategie’ die migratieoorzaken zou wegnemen, wat de auteur niet overtuigend vindt.

4) Demografie en vervangingsmigratie: een dalend geboortecijfer onder autochtone progressieven gecombineerd met voortgezette massamigratie vormt volgens de schrijver de grootste bedreiging. Hij suggereert dat als die trend niet keert, de autochtone bevolking rond 2050 een minderheid kan worden, met ingrijpende politieke gevolgen.

Kortom: de auteur vindt dat de Nederlandse politiek te veel vertrouwen heeft in vage doelstellingen en te weinig in harde keuzes rond opleiding, migratie, internationale verplichtingen en demografie. Zonder helderheid en beleid op deze terreinen voorziet hij ingrijpende veranderingen in de samenstelling en richting van het land.