Steeds vaker worden vrouwen slachtoffer van een dominante islam
In dit artikel:
De islamisering van Nederland, versterkt door immigratie en politieke invloeden, leidt tot een toenemende orthodoxie binnen de islamitische gemeenschap, waarbij vrouwenrechten ernstig onder druk staan. Schrijver Lale Gül, zelf ontsnapt uit een streng islamitisch milieu in Amsterdam, benadrukt de onderdrukking van moslimvrouwen, waarbij strikte regels zoals het dragen van hoofddoekjes al op jonge leeftijd gelden. In het publieke debat wordt de hoofddoek door links-progressieve partijen vaak als een teken van vrije keuze gezien, terwijl Gül stelt dat dit slechts voor een kleine minderheid geldt en het symbool vooral vrouwenonderdrukking vertegenwoordigt.
Een schrijnend voorbeeld van extremisme is vrouwenbesnijdenis, waarvan naar schatting 41.000 vrouwen in Nederland slachtoffer zijn, voornamelijk afkomstig uit Somalische, Egyptische, Ethiopische en andere Midden-Oosterse en Afrikaanse gemeenschappen. Juridische maatregelen om deze praktijk te verbieden en te bestrijden blijken onvoldoende, zo blijkt uit rapporten van het WODC en rechtszaken zoals tegen een Haagse prediker die het besnijden aanbeveelt. De Raad van State achtte het optreden van de burgemeester tegen oproepen tot besnijdenis niet toereikend, waarbij vrijheid van godsdienst boven lichamelijke integriteit werd gesteld.
Eerwraak-gerelateerde geweld neemt eveneens toe. De 18-jarige Ryan, vermoord door familieleden uit Syrië, is een tragisch voorbeeld van diepgewortelde patriarchale gewelddaden binnen sommige islamitische gezinnen. Statistieken tonen dat eerwraak vooral voorkomt in sterk patriarchale gemeenschappen zoals het Syrische platteland, waar ook steeds meer asielzoekers vandaan komen.
Daarnaast zijn seksuele misdrijven door mannen met een islamitische migratieachtergrond sterk oververtegenwoordigd. Onderzoek door Jan van de Beek toont aan dat mannen uit landen als Somalië, Afghanistan en Irak tot wel twintig keer vaker verdacht zijn van seksueel geweld dan autochtone Nederlanders. Ook internationale voorbeelden, zoals de “grooming gangs” in het Verenigd Koninkrijk en massale aanrandingen in Duitsland en Zweden, illustreren dit patroon. Culturele opvattingen over vrouwelijkheid, onderdrukking en eer spelen hierbij een grote rol, volgens deskundigen. De lage pakkans en bejegening van slachtoffers in Nederland dragen bij aan het probleem.
Lale Gül pleit voor een “andersdenkende voorhoede” binnen de moslimgemeenschap die durft op te staan tegen onderdrukking. Zij benadrukt dat vrouwen overal het recht moeten krijgen vrij te beschikken over hun eigen lichaam, maar erkent dat dit veel moed vereist gezien het sociale stigma en bedreigingen die vrouwelijke activisten ondervinden.
De situatie toont de spagaat waarin Nederland zich bevindt: enerzijds beschermt men vrijheid en religieus erfgoed, anderzijnd nauwelijks weerstand tegen de islamisering die fundamentele westerse waarden en de positie van vrouwen bedreigt. Juridische en politieke maatregelen schieten tekort, wat vraagt om meer bewustwording en krachtig optreden tegen onderdrukking en geweld binnen orthodox-islamitische milieus.