Steeds meer mantelzorgers met een baan, bijna een derde zit tegen een burn-out aan

In dit artikel:

In Nederland combineren steeds meer mensen een betaalde baan met mantelzorg, en dat vraagt zwaar van werknemers en werkgevers. Volgens MantelzorgNL heeft nu ongeveer één op de vier werknemers zorgtaken naast het werk; door vergrijzing, stijgende zorgvraag, personeelstekorten en langer thuis wonen van ouderen zal dit aantal verder groeien. Een CNV-enquête onder 800 werkende mantelzorgers laat zien dat 56% structureel moe is, 46% zich continu overbelast voelt en bijna een derde dicht bij een burn-out zit.

Er zijn wettelijke verlofregelingen (calamiteiten-, kortdurend en langdurig verlof) en veel cao’s en bedrijven bieden aanvullende flexibiliteit. Achmea breidde al in 2009 cao-afspraken uit, met mogelijkheden om werktijden en uren aan te passen; NS voegde vergelijkbare afspraken toe in 2022. In de praktijk gebeurt veel informeler: leidinggevenden en medewerkers zoeken samen naar tijdelijke oplossingen, en formeel verlof wordt pas bij langdurige zorgsituaties ingezet. Daardoor maken relatief weinig mantelzorgers gebruik van alle beschikbare regelingen.

Werkgeversverenigingen, zoals AWVN, waarschuwen dat flexibiliteit niet overal mogelijk is (bij de helft van de bedrijven is thuiswerken geen optie) en dat het organiseren van roosters lastiger wordt naarmate meer collega’s mantelzorgtaken hebben. AWVN adviseert toekomstgerichte personeelsplanning om personeelsbehoeften te voorspellen en het personeel daarop in te richten. Grote werkgevers zoals Achmea zeggen voorbereid te zijn maar erkennen dat druk zal toenemen en dat tijdige voorbereiding nodig is.