Stablecoins in 2025: een serieuze bouwsteen in het wereldwijde betaalverkeer
In dit artikel:
Stablecoins — digitale munten gekoppeld aan traditionele valuta — zijn in vijf jaar uitgegroeid van een niche in crypto naar een fundamentele laag van het wereldbetalingsverkeer. Waar ze aanvankelijk vooral op handelsplatformen werden gebruikt, zijn ze inmiddels geïntegreerd in de infrastructuur van grote spelers zoals ING, PayPal, Visa, Revolut, Stripe en zelfs retailers als Amazon en Walmart. In april 2025 stond er wereldwijd ongeveer 233 miljard dollar aan stablecoins uitgegeven, met ruim 2 biljoen dollar aan transacties per maand en zo’n 30 miljoen actieve wallets — een groei van meer dan 50% ten opzichte van een jaar eerder.
De aantrekkingskracht is vooral praktisch: stablecoinbetalingen zijn 24/7 direct en veel goedkoper dan traditionele routes. Transactiekosten lopen vaak tussen 0,1 en 0,3%, tegenover 2–5% bij banken en creditcards. Dat maakt ze interessant voor consumenten die goedkoop internationaal willen betalen en voor bedrijven die hun leveranciers sneller en goedkoper willen betalen. Tools als Circle, Stripe en Deel maken directe uitbetalingen in stablecoins mogelijk, vaak naar honderden landen.
In economisch instabiele landen tonen stablecoins hun meerwaarde. In Argentinië werd in 2023 ruim 60% van alle crypto-transacties in stablecoins gedaan, gebruikt om spaargeld te beschermen tegen inflatie. In Sub-Sahara Afrika vormen stablecoins ongeveer 43% van de crypto-activiteit en worden ze ingezet voor grensoverschrijdende betalingen en humanitaire hulp. Zo gaf UNHCR in Oekraïne direct USDC aan vluchtelingen, die dit via MoneyGram konden omzetten naar contant geld.
Een belangrijke nieuwe ontwikkeling is de samensmelting van stablecoins met AI. Er ontstaan systemen waarbij AI-agenten zelfstandig betalingen uitvoeren — bijvoorbeeld een fabriek die automatisch onderdelen bestelt en betaalt zodra de voorraad laag is. Coinbase’s x402-protocol illustreert hoe betalingen kunnen worden ingebed in normale internetverzoeken, wat machine-to-machine-economieën op real-time basis mogelijk maakt.
Regionaal ontstaan duidelijke verschillen. In de VS is beleid recent versneld: de GENIUS Act heeft voor het eerst een helder federaal kader geschapen en het sentiment rond uitgifte door niet-banken is veranderd. Europa blijft papierversnipperen: MiCA maakt euro-stablecoins complex en kostbaar om uit te geven; Tether stopte zelfs met zijn euro-variant. Tegelijk zijn er Europese en Nederlandse initiatieven zoals Ducata, Stablr, Quantoz en een recent project van ING samen met traditionele en crypto-partners. Een digitale euro vanuit de EU wordt verwacht, maar zal naar verwachting minder flexibel zijn dan marktgedreven stablecoins.
De bredere impact is geopolitiek en structureel: als meer mensen en bedrijven digitale dollars en andere stablecoins gebruiken in plaats van lokale valuta, verschuift economische macht. Over vijf jaar verwacht de auteur dat stablecoins in veel gevallen ‘gewoon geld’ zullen zijn, AI-systemen zelfstandig betalingen doen en grote retailers eigen stablecoins aanbieden. Voor ondernemers biedt dit kansen op lagere kosten, snellere afwikkeling en nieuwe betalingsmodellen — mits de risico’s rond governance, reserve- en regelgevingsvraagstukken adequaat worden aangepakt.