Staatsbezoek aan Suriname had 'extra dimensie', koning blij met vergiffenis

In dit artikel:

Koning Willem‑Alexander en koningin Máxima hebben een driedaags staatsbezoek aan Suriname afgesloten, kort na de viering van 50 jaar Surinaamse onafhankelijkheid. De koning omschreef de dagen als intens en bijzonder; door de gedeelde, beladen geschiedenis tussen Nederland en Suriname voelde het bezoek volgens hem anders aan dan andere staatsbezoeken. Hij verwees hierbij naar het laatste staatsbezoek van koningin Juliana in 1978 en noemde het nu mogelijk maken van een eigen bezoek “bijna 50 jaar later” betekenisvol.

Een belangrijk thema tijdens het bezoek was het slavernij- en koloniale verleden. Net als op de eerste dag, toen de koning tijdens Keti Koti om vergiffenis vroeg en dat in Nederland toelichtte, kreeg het onderwerp veel aandacht tijdens een boottocht over de Surinamerivier naar voormalig plantagegebied en het dorp Johanna Margaretha. In Suriname werden door nazaten van tot slaaf gemaakten en inheemse gemeenschappen excuses aanvaard; de koning zei dat hij namens zijn voorvaderen en als staatshoofd vergiffenis had gevraagd en dat dit met rituelen afgesloten was, zodat er vanuit erkenning aan een gezamenlijke toekomst gebouwd kan worden.

Naast historische erkenning lag er tijdens het bezoek ook nadruk op hedendaagse band en uitwisseling: het koningspaar sprak over wat Nederland en Suriname van elkaar kunnen leren en prees de sterke sociale cohesie in Suriname, de integratie van verschillende bevolkingsgroepen en de religieuze tolerantie als voorbeeld voor anderen.

Kroonprinses Amalia reisde niet mee omdat zij studeert, onder meer aan het Defensity College; Máxima zei te hopen dat Amalia na afronding van haar studies mee kan. De dochters kregen onderweg via WhatsApp foto’s van het bezoek. Willem‑Alexander zei dat het bezoek zijn nieuwsgierigheid heeft aangewakkerd; hij hoopt in de toekomst de bovenloop van de Surinamerivier en de jungle verder te verkennen — bij voorkeur met zijn gezin.