Staat wil PostNL geen cent subsidie geven voor postbezorging: 'Werkt marktverstorend en er is geen noodzaak'
In dit artikel:
Den Haag — PostNL sleept de staat voor de rechter omdat het ministerie van Economische Zaken weigert een vergoeding of snellere toestemming te geven voor minder bezorgdagen. In een kort geding woensdag vroeg het postbedrijf om een voorschot van 15 miljoen euro: volgens PostNL lijdt de organisatie verlies op de verplichte vijfdaagse deur‑tot‑deurbezorging voor particulieren onder de universele postdienst (UPD).
PostNL voert aan dat de wetelijke UPD‑verplichting — vijf dagen bezorgen en het legen van 10.000 brievenbussen — inefficiënt is geworden nu het postvolume in twintig jaar is gedaald van circa 5 miljard naar ongeveer 1,4 miljard stuks. De verplichte lading betreft naar eigen zeggen slechts 15% van het totaal en blokkeert noodzakelijke bedrijfsaanpassingen. Omdat verdere prijsverhogingen de digitalisering en daarmee het verlies zouden versnellen, ziet PostNL verhogen van tarieven geen reële oplossing. De bezorger stelde dat de postdivisie dit jaar alleen al 30 miljoen euro verlies heeft en volgend jaar 38 miljoen verwacht; in het eerste halfjaar draaide die divisie volgens topman Pim Berendsen een tekort van 20 miljoen.
De staat – vertegenwoordigd door landsadvocaat Marleen Botman – betoogde hard tegen vergoeding: PostNL zou merken van eigen prijsbeleid hebben en jarenlang te lage tarieven hebben gehanteerd. Een subsidie zou marktverstorend zijn en mogelijk staatssteun vormen; bovendien maakt het concern overall winst en wil het dividend uitkeren, aldus de landsadvocaat. De Autoriteit Consument & Markt hanteert een maximale posttariefgrens van 2,90 euro; de huidige postzegel ligt met 1,31 euro ruim onder dat plafond.
Politiek en timing spelen een rol. De Tweede Kamer weigerde eerder een verlenging van de bezorgtijd met één dag, en minister Karremans gaf in juni aan pas halverwege volgend jaar toestemming te overwegen voor minder bezorgdagen. PostNL klaagt dat die vertraging neerkomt op een “disproportionele last” die door de overheid is opgelegd en waarvan de rekening bij de staat hoort te liggen. Advocaat Kees Schillemans noemde een reorganisatie naar twee bezorgdagen de enige reële route naar winstgevendheid, mogelijk pas haalbaar in 2028–2029.
De zitting escaleerde inhoudelijk en werd achter gesloten deuren voortgezet vanwege mogelijk koersgevoelige informatie. Het geschil draait om de vraag wie de kosten van de universele postservice draagt: de postorganisatie die wil moderniseren, of de overheid die vasthoudt aan de huidige wettelijke verplichtingen.