Sportvisunie verenigt bijna alle hengelaars; dissidenten blijven liever zelfstandig
In dit artikel:
Zes regionale hengelsportfederaties met samen ongeveer 700.000 leden zijn recentelijk opgegaan in de landelijke organisatie Sportvisserij Nederland (nu vaak Sportvisunie genoemd). Daarmee vervalt een bestuurlijke tussenlaag: de voormalige federaties worden omgevormd tot regiokantoren van de nieuwe unie en de ongeveer 700 hengelsportverenigingen zijn voortaan rechtstreeks als lid bij die unie aangesloten. De verenigingen behouden volgens de organisatie hun autonomie, maar aansturing en beleid zijn nu meer gecentraliseerd, met regionaal maatwerk via de regiokantoren.
De stap is bedoeld om overzicht en service te verbeteren. Bestuurders Rosetta Kooistra en Piëtte van Hoorn noemen als aanleiding dat clubs vroeger regelmatig tussen verschillende lagen werden doorverwezen bij vragen of vergunningen. De nieuwe opzet moet lokale verenigingen meer ondersteuning geven, het uitwisselen van viswater via één VISpas bevorderen en zorgen voor een gezondere visstand en onderwaternatuur. De Sportvisunie is hiermee de derde grootste sportbond van Nederland; van de circa 1,7 miljoen vrijetijdsvissers is niet iedereen lid, maar samen geven zij jaarlijks ongeveer 1 miljard euro uit aan hun hobby. Buitenlandse sportvissers dragen ook bij aan toeristische waarde van Nederlandse wateren.
Controle op vergunningen wordt eveneens centraal geregeld. De unie stelt zelf ongeveer honderd BOA’s aan, naast circa 1.500 vrijwillige controleurs van verenigingen; samen voeren zij jaarlijks circa 70.000 inspecties uit. Daarmee wil de sector haar handhaving en verantwoordelijkheid professionaliseren.
Niet alle partijen gingen mee. Sportvisserij Fryslân (25 verenigingen) en een zevental afzonderlijke clubs bleven buiten de fusie; zij volgen hun eigen koers en houden viswater gesloten voor landelijke uitwisseling. Leden van die verenigingen krijgen geen nieuwe VISpas in 2026 en moeten, willen ze elders vissen, lid worden van een aangesloten club. Grote verenigingen als Hengelaarsvereniging Ons Vermaak (Kampen, ~6.000 leden) en HSV Groot Rotterdam (~21.500 leden) verzetten zich uit praktische en principiële redenen: zij vrezen oneerlijke concurrentie doordat clubs zonder eigen viswater (“droge” clubs) binnen de unie vergunningen kunnen uitgeven tegen lage tarieven, zonder kosten voor pacht, onderhoud en toezicht. Dat kan volgens hen bijdragen aan financiële druk op verenigingen die wél veel investeren in waterbeheer. In sommige gevallen leidt het wegvallen van afdracht aan de landelijke organisatie juist tot lagere contributies voor leden van afvallige verenigingen, wat de spanning vergroot.
De unie zegt in gesprek te blijven met niet-deelnemers en wil zowel landelijke sturing als regionale service combineren om meer uniformiteit en betere ondersteuning te realiseren.