Spike Lee laat in zijn serie over storm Katrina zien hoe het zo gruwelijk mis kon gaan

In dit artikel:

Twintig jaar na orkaan Katrina legt de driedelige serie Katrina: Come Hell and High Water systematische fouten en blijvende schade in New Orleans bloot. Gemaakt door Spike Lee’s productiehuis (Lee regisseert het derde deel) met muziek van Terence Blanchard, fungeert de reeks als vervolg op Lee’s eerdere When the Levees Broke en overlapt deels met de recent beschikbare docu Hurricane Katrina: Race Against Time.

De serie reconstrueert hoe de storm van 2005 — met ongeveer 1.800 doden, enorme economische schade en grote imagoschade voor de Amerikaanse overheid — uitliep op een menselijke en bestuurlijke ramp. Dagenlange waarschuwingen botsten op een falend evacuatieplan, institutioneel wantrouwen tussen federale, staats- en lokale overheden en jarenlange verwaarlozing van kwetsbare, arme wijken. Terwijl de media zich concentreerden in het hoger gelegen Franse kwartier, braken op andere plaatsen levees door en liepen lager gelegen gebieden onder water.

Belangrijk in het tweede deel is de nadruk op ras: grotendeels zwarte vluchtelingen werden samengebracht in een sportarena en een congrescentrum en gepresenteerd als een criminele, gewelddadige massa — een beeld dat de inzet van zwaar bewapende National Guard legitimeerde. Die scènes roepen scherpe parallellen op met hedendaagse inzet van troepen tegen eigen burgers.

In het door Lee geregisseerde slotdeel spreken betrokkenen als Wendell Pierce en Wynton Marsalis over twee decennia herstel: fysieke dijken zijn verbeterd, maar veel inwoners uit arme wijken keerden nooit terug en een groot deel van de stedelijke cultuur leeft vooral nog in herinnering.