SP stort verder in: Jimmy Dijk moet erkennen dat de partij 'het anders moet gaan doen' na dramatische verkiezingsuitslag

donderdag, 30 oktober 2025 (11:06) - Dagelijkse Standaard

In dit artikel:

De Socialistische Partij leed bij de Tweede Kamerverkiezingen van 29 oktober 2025 een nieuwe zware nederlaag: volgens de voorlopige telling blijft de partij steken op drie zetels, twee minder dan in 2023. Lijsttrekker Jimmy Dijk — pas recent aan het roer — probeerde op de NOS de uitkomst te duiden en erkende de pijn: “Het doet zeer,” zei hij, en beloofde onderzoek naar oorzaken en koerswijzigingen.

De verkiezingsuitslag tekent een voortgaand verlies van kiezers voor de SP. Terwijl partijen als FVD, D66, CDA en JA21 terrein wonnen, verloor de SP haar traditionele achterban in veel wijken aan vooral PVV en andere protestpartijen; ook BBB blijkt voor sommige kiezers beter aan te sluiten bij het gevoel van ‘de gewone man’. Volgens het artikel ligt de oorzaak in het verlies van identiteit: waar de SP onder leiding van Jan Marijnissen nog duidelijk oppositie voerde tegen elite, Brussel en het gevestigde bestel, klinkt nu een meer flets, ambtelijk geluid. De partij zou te weinig inspelen op thema’s die veel kiezers raken — zoals migratie en woningdruk op de sociale huurmarkt of kritiek op EU-beleid — en heeft in plaats daarvan vaker de nadruk gelegd op onderwerpen als gendergelijkheid en klimaat.

Die koerswisseling heeft ertoe geleid dat de sociale proteststem uiteenvalt: progressieve kiezers kiezen sneller voor GroenLinks of PvdA, terwijl ontevreden arbeiders zich aangetrokken voelen tot PVV, JA21 of andere populistische partijen. Met slechts drie Kamerzetels heeft de SP volgens het stuk nauwelijks invloed meer in de Kamer of op het publieke debat — niet zozeer omdat drie zetels per definitie niets kunnen bereiken, maar omdat de partij geen opvallende, massale vertegenwoordiging meer heeft.

Dijk vraagt om tijd om de partij te herstellen, maar het artikel stelt dat die tijd schaars is. De SP, ooit de stem van de straat en van de werkende Nederlander, staat voor een identiteitscrisis: zonder nieuw elan en duidelijke profilering lijkt de partij in het huidige politieke landschap marginaler geworden.