Sommige media zijn bij zaak Borsato uit het oog verloren dat publiciteit een slachtoffer van misbruik extra kan beschadigen | DVHN commentaar

In dit artikel:

De rechtszaak tegen zanger Marco Borsato staat in het centrum van het stuk, maar de boodschap richt zich vooral op de manier waarop media omgaan met vermeende zedenzaken. In deze zaak draait het om mogelijke misbruik van een toen 15-jarig meisje; de rechtbank doet – volgens het artikel – donderdagoordeel over de zaak.

De krant stelt dat de berichtgeving ver is doorgeschoten: niet alleen de verdachte wordt publiekelijk bekritiseerd, ook het vermeende slachtoffer en haar moeder krijgen harde verhalen over zich heen. Dat gebeurt terwijl bij zedenzaken vaak weinig getuigen zijn en het aan rechters is om de betrouwbaarheid van een aangifte en het beschikbare bewijs te wegen.

Journalisten en talkshows lijken snel een oordeel te vellen, waardoor zowel verdachte als slachtoffer extra schade oplopen. Normaal gesproken proberen rechtbankverslaggevers zorgvuldig te werken en soms zelfs publicatie uit te stellen tot na het vonnis om onnodige schade te voorkomen. Die terughoudendheid staat onder druk wanneer het om een bekende Nederlander gaat: privacy valt moeilijk te beschermen en de publieke belangstelling is veel groter.

Het artikel pleit voor een evenwicht: zedenzaken verdienen verslaggeving — zowel om misbruik zichtbaar te maken als om slachtoffers een stem te geven — maar altijd met aandacht voor de gevolgen van publicatie en met bescherming van betrokkenen waar mogelijk.