Smeergeld, leugens en drugs: hoe Huawei een lobbyist vrij spel gaf in Brussel
In dit artikel:
Huawei worstelde begin 2021 zwaar met zijn imago in Brussel, waar het bedrijf probeerde toegang tot de Europese markt te behouden. Valerio Ottati, een voormalige medewerker van het Europees Parlement, werd als lobbyist ingezet vanwege zijn connecties. Hoewel hij aanvankelijk een belangrijke schakel vormde, veroorzaakte hij door een privételefoontje aan Eurocommissaris Thierry Breton een diplomatieke rel, waarna Huawei beperkt werd in zijn contacten met EU-personeel. Ottati bleef desalniettemin jarenlang een centrale rol vervullen en werd in 2024 zelfs gepromoveerd.
In maart 2024 werd Ottati gearresteerd op verdenking van omkoping van leden van het Europees Parlement met geld en cadeaus, wat leidde tot zijn ontslag bij Huawei. Onderzoek van Follow the Money onthult dat het management van Huawei op de hoogte was van Ottati's dubieuze praktijken, waaronder het vervalsen van documenten, liegen, drugsgebruik op kantoor en het opscheppen over geschenken aan politici, maar dat zij hem toch jarenlang aanhielden. Collega’s waarschuwden het topmanagement, dat desondanks geen ingrijpende maatregelen nam. Volgens insiders bestond zelfs een noodplan voor het geval er een inval door justitie zou plaatsvinden, met training voor medewerkers over hoe te handelen.
Een opvallend onderdeel van de lobbycampagne was het uitnodigen van Europarlementariërs voor sportevenementen in een door Huawei gehuurde skybox bij voetbalclub Anderlecht, wat vragen opriep bij onderzoekers en zelfs leidde tot verzoeken om parlementaire immuniteit op te schorten. Ottati publiceerde trots foto’s van deze skybox op sociale media. Het geld voor steekpenningen zou via design- en evenementenbedrijven zijn betaald en kwam uit Huawei’s kas, waarbij het Brussels management alle facturen goedkeurde. Intern bestond een bonusregeling waarin gerapporteerde ontmoetingen met EU-ambtenaren een rol speelden, wat volgens oud-collega’s een stimulans gaf voor overdrijving en mogelijk fraude.
Daarnaast veroorzaakte Ottati spanningen door zijn frequent cocaïnegebruik, seksistische opmerkingen en chaotisch gedrag, waarover ook klachten werden ingediend zonder afdoende reactie van Huawei. Sommige medewerkers beschrijven hem als iemand die vooral indruk wilde maken om zichzelf en zijn superieuren in China beter te laten lijken, terwijl zijn daadwerkelijke effectiviteit twijfelachtig was. Ottati zelf gaf tegenover onderzoekers toe notulen te vervalsen en over zijn invloed te bluffen, maar zei dat omkoping gebeurde op initiatief van hogere leidinggevenden.
Huawei benadrukt een zerotolerancebeleid tegen corruptie en stelt volledig mee te werken met de autoriteiten. Toch hebben de onthullingen de twijfel over de ethiek binnen het bedrijf en de rol van het management vergroot, temeer daar Huawei zelf niet wordt vervolgd. De zaak illustreert de complexe en vaak duistere invloedssferen rond Chinese bedrijven in Europese beleidskringen en de uitdagingen voor transparantie binnen EU-lobbyactiviteiten.