'Sleepy Joe'-foto in Witte Huis: Trump trolt de elite, media in totale meltdown
In dit artikel:
Een pro‑Trump opiniestuk verzet zich tegen wat de auteur ziet als zure berichtgeving van Nederlandse media (met name De Telegraaf) nu Donald Trump in januari precies een jaar terug in het Witte Huis zit. De piece gebruikt anekdotes — onder meer het ophangen van een spottend portret van Joe Biden in de Presidential Walk of Fame — om te illustreren dat Trump bewust breekt met traditionele presidentiële hoffelijkheid en daarmee volgens de schrijver de hypocrisie van zijn voorganger ontmaskert.
Centraal in het verhaal staat het beeld van Trump als doortastende “sloper”: iemand die met decreten regeert in plaats van te polderen, de vermeende macht van de Deep State, linkse heilige huisjes en bureaucratie aanpakt en zijn verkiezingsbeloften uitvoert. Als bewijs worden beleidsresultaten genoemd zoals het terugdringen van de instroom aan de zuidgrens en een harde aanpak van illegalen via ICE — waarbij tegenstanders, aldus het stuk, door linkse rechters en lokale Democratische bestuurders worden gezien als saboteurs van democratisch gezag.
Op buitenlandse terreinen prijst de auteur Trumps koerswijziging weg van het idee dat de VS altijd de wereldpolitie moet zijn; Europa zou meer voor zijn eigen defensie moeten betalen. Tegenwerpingen van critici — beschuldigingen van een constitutionele crisis, juridische blokkades of problemen bij de Nationale Garde — worden in het artikel geframed als bewijs van hoe diep het verzet tegen Trump zit, niet als falen van zijn regering.
Het stuk is expliciet partijdig: het hekelt Nederlandse kranten die volgens de auteur Amerikaanse mediahatelijke narratieven overnemen, roept lezers op de organisatie te steunen en bevat aanmaningen om te doneren en zich in te schrijven voor exclusieve columns. De slotboodschap is dat Trump in één jaar meer heeft bereikt dan Biden in vier, en dat de harde, confronterende stijl gewenst en noodzakelijk zou zijn.
Kortom: het artikel is een militante lofrede waarin beleidssuccessen en confrontaties met tegenkrachten worden verbonden aan een strategie van directe, vaak controversiële machtstoepassing — gepresenteerd als tegenwicht tegen een vermeend mediadominerend establishment.