SGP-vrouwen willen geen emancipatie maar met hun mannen méé mogen onderdrukken
In dit artikel:
De Stichting Sapientia zet haar strijd voort om vrouwen een gelijkwaardige rol te geven binnen de Staatkundig Gereformeerde Partij (SGP), ondanks dat de partij volgens haar principes vrouwen uitsluit van bestuursfuncties. De SGP baseert haar beleid op een strikte bijbelse scheppingsorde waarin mannen het hoofd van vrouwen zijn, en verzet zich krachtig tegen emancipatie die deze orde zou ondermijnen. Dit blijkt uit artikelen in hun beginselprogramma die onder meer het vrouwenkiesrecht en het deelnemen van vrouwen aan politieke organen afwijzen, met het argument dat dit strijdig is met hun door God gegeven roeping.
Hoewel vrouwen in de partij nog mogen stemmen om SGP-kiezers achter de zetels te scharen, worden hun politieke rechten beperkt. De mannen in de partij worden door de auteur van het artikel bekritiseerd als hypocriet vanwege deze dubbele standaard. Verschillende vrouwen die zich bij Sapientia aansloten, zijn inmiddels gestopt of zelfs overgestapt naar andere partijen, zoals het CDA.
De SGP verdedigt haar pleidooi voor een theocratisch politiek bestel, waarbij het gezag van de overheid niet van het volk maar van God afkomstig is, en benadrukt dat geloof niet door dwang kan worden opgelegd. Daarnaast neemt de partij conservatieve standpunten in over LHBTI-zaken: het huwelijk is uitsluitend tussen man en vrouw en seksuele diversiteit kent volgens hen grenzen; openstelling van het homohuwelijk en adoptie door paren van hetzelfde geslacht worden afgewezen. Ook bij transgenderzorg pleiten ze voor restricties, vooral bij minderjarigen, en benadrukken ze de noodzaak van compassie en regulering.
De partij verzet zich tegen pornografie in de publieke ruimte vanwege de objectivering van vrouwen, en wil dat overheid en gemeenten optreden tegen ongewenste erotische uitingen in de openbare ruimte. Verder uit de auteur kritiek op de SGP vanwege hun standpunten die volgens hem discriminatie en onderdrukking bevorderen, en relativeert hij de politieke situatie door parallellen te trekken met historische ontwikkelingen, al zonder deze letterlijk te benoemen.
Dit artikel schetst daarmee een scherp beeld van de huidige strijd rond vrouwenemancipatie binnen een orthodox-protestantse partij die vasthoudt aan traditionele, bijbelgetrouwe opvattingen over genderrollen, gezag, en seksualiteit. De controverse tussen progressieve vrouwen en de conservatieve machtsstructuur van de SGP blijft voorlopig onverminderd.