'Second Victims' brengt de kijker naar van het bed van een doodzieke zoon, aan de zijde van arts en dominee

In dit artikel:

3 december 2025 — Deense regisseur Zinnini Elkington debuteert met Second Victims, een sobere psychologische film die zich afspeelt in een hedendaags ziekenhuis in Denemarken. Centraal staat moeder Camille (Trine Dyrholm), die wakker waakt bij haar comateuze achttienjarige zoon die voortbestaat dankzij apparaten. Neuroloog Alex (Özlem Saglanmak) had de jongen kort daarvoor onderzocht en zonder alarmteken naar huis gestuurd; nadat hij flauwviel wordt zij geconfronteerd met de vraag of zij had kunnen ingrijpen – zij wordt in de film het “tweede slachtoffer”.

Elkington plaatst naast medische fouten en professionele verantwoordelijkheid ook religieuze troost en voorbeschikking: een dominee treedt op met een onverholen boodschap van verzoening en geloof, een motief dat onvermijdelijk doet terugdenken aan Carl Theodor Dreyers Ordet (1955). De regisseur laat die spanningen tussen schuld en schuldafwenteling, menselijke feilbaarheid en het zoeken naar zin zorgvuldig ontvouwen, waarbij ze ruimte houdt voor verschillende interpretaties.

Visueel valt Second Victims op door strak widescreen-kaderwerk en opvallende, bijna psychedelische muurdecoraties — concentrische cirkels die zowel hospitaliteit als het transcendente suggereren. Dankzij Dyrholms sterke vertolking en Elkingtons precieze regie rijst de film als een ingetogen, verontrustende verkenning van rouw, professionele ethiek en het verlangen naar betekenis in een wereld waar niemand alles onder controle heeft.