Schrijver Paul van Loon: 'Ik vind de echte wereld krankzinnig. Alles is anders dan in mijn jeugd'

In dit artikel:

Paul van Loon, bekend als schrijver van meer dan 140 boeken en bedenker van het iconische karakter Dolfje Weerwolfje, heeft wereldwijd miljoenen exemplaren verkocht. Al bijna dertig jaar bestaat Dolfje als tijdloze held zonder moderne technologieën in zijn wereld, wat hem herkenbaar maakt voor generaties kinderen. Van Loon schrijft vanuit een intrinsieke drang om verhalen te creëren, zonder expliciet aan kinderen te denken, en legt zijn focus op eenvoudige, luchtige teksten die toegankelijk zijn voor jonge lezers.

Zijn werk wordt gekenmerkt door thema’s als anders-zijn en zelfacceptatie, zonder dat dat opdringerig of moralistisch wordt neergezet. Dolfje’s ervaringen met uitgesloten worden en zijn liefdevolle pleegfamilie spreken veel kinderen aan die zich ook “anders” voelen. Van Loon verwerkt actuele maatschappelijke thema’s subtiel, bijvoorbeeld in zijn boek Superdolfje, waar een anti-diversiteitsfiguur met een gouden helm een parodie blijkt op een hedendaagse politicus.

Van Loon leeft bewust eenvoudig, ondanks zijn enorme succes. Hij schrijft vooral ‘s nachts, omdat hij overdag voor zijn dochter moest zorgen. Zijn vrouw Hadjidja is al vijftig jaar zijn partner en manager, en ook zijn dochter is betrokken bij het familiebedrijf. Ondanks de veranderende manier waarop kinderen lezen en de concurrentie van digitale afleiding, heeft hij vertrouwen in de magie van boeken, waar volgens hem altijd een plek voor blijft doordat ze een ziel hebben en een unieke beleving bieden.

Van Loon groeide zelf op als een kind dat zich anders voelde, een gevoel dat hij in zijn boeken verwerkt zonder te psychologiseren. Hij waardeert de kracht van griezelverhalen als veilige manier voor kinderen om met angsten om te gaan. Zijn oeuvre bevat ook diversiteit en inclusiviteit, onder meer met personages met verschillende achtergronden en eigenschappen, wat aansluit bij zijn gemengde familiewereld.

Hoewel hij nooit een Gouden Griffel won, hecht Van Loon daar geen waarde aan; hij richt zich puur op het aanspreken van zoveel mogelijk kinderen. Zijn sobere levensstijl en persoonlijke stijl – met hoed en zonnebril – passen bij zijn bescheidenheid en wens om niet teveel in de spotlights te staan. Van Loon toont zich realist in zijn kijk op de complexe en vaak negatieve wereld, maar blijft hoopvol, net als in zijn kinderboeken, dat het uiteindelijk goed komt.