Schrijver Erwin Mortier over het afscheid van zijn zus: "Ze stond op en zei: 'Vandaag wil ik sterven'"

In dit artikel:

Erwin Mortier, de Vlaamse schrijver, sprak in Radio 1-programma Touché over het rouwproces na het overlijden van zijn jongere zus in augustus. Anderhalf jaar eerder kreeg zij de diagnose agressieve blaaskanker; na maanden van behandeling bleek bestraling niet te volstaan en op 14 augustus vroeg ze zelf om te mogen sterven. Mortier beschrijft het afscheid thuis als intiem en rustig: familie en buren waren aanwezig, het was mooi weer en er heerste een bijna gewone, vredige sfeer toen het laatste ogenblik aanbrak.

Hij vertelt hoe rouw zowel mentaal als lichamelijk voelbaar is: slapeloosheid, nachtmerries, migraine en een voortdurende “dofheid” op de achtergrond. Mortier vergelijkt de gangbare term 'rouwverwerking' met een te technisch proces en benadrukt dat rouw mensen op onverwachte manieren raakt; bij vorige sterfgevallen in zijn gezin merkte hij dat elk verlies anders binnenkomt. Bij zijn moeder, die stierf aan Alzheimer, herinnerde hij zich een scherpe pijn in de buik, bij zijn vader en nu zijn zus lagen aspecten als gesprekken en nabijheid anders.

Rituelen blijken voor hem een steun: de familie droeg de kist zelf naar het altaar en zijn zus vroeg om ziekenzalving. Dergelijke handelingen geven volgens Mortier houvast wanneer denken moeilijk is. Een vriendin plaatste een rood boekenhuis bij het graf met Mortiers nieuwste boek — een klein, persoonlijke toets die past bij haar favoriete kleur en zijn werk. Mortier, die eind deze maand 60 wordt, erkent dat verlies in deze levensfase vaker voorkomt en hoopt tegelijk dat vergankelijkheid zijn familie nog even met rust laat.