Schokkend: Halsema noemt New York 'toevlucht tegen dictatuur' - Terwijl CAIR-gesponsorde moslimburgemeester extremisme importeert

In dit artikel:

Burgemeester Femke Halsema staat centraal in het stuk: de auteur bekritiseert haar recente lofuiting op sociale media over New York, die zij volgens het artikel bestempelde als een “heiligdom tegen autoritarisme” naar aanleiding van de verkiezing van Zohran Mamdani. Die sympathieke houding van Halsema wordt door de columnist gezien als opnieuw symptomatisch voor haar politieke stijl: impulsief, ideologisch gedreven en losstaand van de problemen in eigen stad.

De kern van de kritiek is dat Amsterdam onder Halsema volgens de schrijver is verworden tot een chaotische en onveilige plek, en dat haar bewondering voor progressieve leiders in de VS neerkomt op het exporteren van diezelfde bestuurlijke blindheid. De auteur vergelijkt de hedendaagse progressieve euforie met historische naïviteit — met name de steun westerse progressieven aan de Iraanse revolutie in 1979 — en waarschuwt dat goedbedoelde idealen kunnen omslaan in repressie.

Verder wordt geschetst hoe vooruitstrevende kringen (Bluesky, bepaalde activistische organisaties en media) Mamdani’s positie vieren en kritische geluiden wegzetten als racisme of extreemrechts. Ook wordt genoemd dat groepen als CAIR Mamdani’s overwinning zien als een kantelpunt voor moslims in de politiek, wat de columnist gebruikt om te betogen dat ideologie hier wordt verheerlijkt in plaats van kritisch onderzocht.

Het artikel waarschuwt dat wat als progressief experiment wordt gepresenteerd, volgens de auteur een nieuw type autoritarisme kan verbergen: een vorm van dwang verpakt als morele superioriteit. Halsema’s lof verklaart de schrijver gevaarlijk naïef omdat zij, naar diens mening, de lessen uit de geschiedenis negeert en kritische reflectie inruilt voor solidariteit met radicale personen.

Kortom: de auteur beschouwt Halsema’s uitlatingen over New York niet als onschuldige politiek, maar als voorbeeld van een bredere trend waarbij ideologische sympathie risico’s bagatelliseert en lokale bestuurlijke problemen normaliseert. De afsluitende waarschuwing is dat wie radicalen aan de macht helpt, uiteindelijk vrijheid ondermijnt en zichzelf op termijn tegenkomt.