Schimmige snoepwinkels en souvenirzaken: Londen worstelt met de teloorgang van het iconische Oxford Street
In dit artikel:
Oxford Street, de beroemde winkelstraat in het hart van Londen, worstelt al decennia met een dalende glans. Waar toeristen en bussen nog altijd drukte veroorzaken, is de traditionele winkeldynamiek onder druk gekomen door online shoppen, nieuwe overdekte winkelcentra en meer thuiswerken. Grote Britse warenhuizen als Debenhams, BHS en House of Fraser verdwenen, terwijl souvenirwinkels, wisselkantoren en kleinschalige snoepzaken hun plek namen. Tegelijkertijd namen winkeldiefstal en straatcriminaliteit toe, met rapporten over gemaskerde dadergroepen op elektrische brommers die mobieltjes ritsen.
De straat zelf blijft levendig: families en bezoekers zoals Diana Payne (71) en haar kleindochter wandelen er nog steeds, terwijl anderen even wachten na een concert of een shopsessie. Maar winkeliers en buurtorganisaties signaleren verloedering en onveiligheid. Tim Lord van The SoHo Society wijst op veel telefoondiefstallen en vermoedt dat sommige leeglopende of weinig bezochte panden als dekmantel voor georganiseerde criminaliteit functioneren.
Lokaal bestuur en politie hebben geprobeerd tegen te sturen: invallen tegen de verkoop van namaak, bredere trottoirs en beperkingen op autoverkeer tijdens werkdagen (overdag alleen bussen, taxi’s en riksja’s). Die maatregelen leverden verbetering op maar keerden de achteruitgang niet volledig om.
Nu lanceert burgemeester Sadiq Khan het meest ingrijpende plan tot dusver: een groot deel van Oxford Street autovrij maken en omvormen tot voetgangerspromenade. Hij wil daartoe een speciale ontwikkelingsmaatschappij oprichten en rekent op een investering van circa 150 miljoen pond, deels van private partijen. Khan benadrukt het nationale belang van de straat en geeft aan dat een kleine groep omwonenden niet moet bepalen wat er gebeurt; hij krijgt steun van de nationale regering en veel ondernemers die hopen op meer klanten en veiligheid.
Het plan stuit echter op tegenstand. Omwonenden vrezen dat verkeer en overlast zich naar hun zijstraten verplaatsen. Taxichauffeurs, zoals Gary Smith, vrezen verlies van bereikbaarheid voor ouderen en gehandicapten die afhankelijk zijn van deur-tot-deurvervoer. Smith bekritiseert prioriteiten: volgens hem zou de gemeente eerder moeten investeren in infrastructurele problemen elders in de stad.
De discussie rond Oxford Street raakt bredere stedelijke dilemma’s: hoe combineer je aantrekkelijke, veilige openbare ruimte met bereikbaarheid en economische levensvatbaarheid? Khan zet nu met financiële middelen en een ontwikkelstructuur in op herleving, maar het succes hangt af van het beantwoorden van zorgen over toegankelijkheid, verkeersverplaatsing en handhaving tegen criminaliteit.