Schilder Stoffer Vos (86) schuift aan bij 'De Aardappeleters' van Vincent van Gogh
In dit artikel:
Aan de Johannes Poststraat in Nieuwlande ligt Het Vossenhol, het kleurrijke huis-atelier van de 86-jarige schilder Stoffer Vos. Buiten zijn woning en langs de schuttingen hangen tal van doeken in weer en wind: dieren, stillevens, portretten en landschappen die Vos zonder beschermlaag tentoonstelt. Bezoekers vragen wel eens waarom hij dat doet; zijn antwoord is simpel en persoonlijk: „Ik wil gewoon genieten van mijn eigen werk.” Het deert hem niet als sommige schilderijen door regen en vorst vergaan — dan schildert hij ze opnieuw.
Het grootste deel van Vos’ oeuvre staat binnen. In vrijwel elk vertrek hangen doeken, waaronder een minutieuze replica van Vincent van Goghs De Aardappeleters. Hoewel hij het origineel niet per se esthetisch waardeert — hij vindt de ‘vierkante koppen’ minder mooi — raakte Vos tijdens het maakproces zo in het tafereel gezogen dat zijn kopie nauwelijks van het origineel te onderscheiden is. Die precisie bracht hem ook in aanvaring met moderne twijfel: een collega stuurde een bewerkte, door AI veranderde versie van het schilderij, waarmee Vos bang was dat op sociale media aan zijn authenticiteit zou worden getwijfeld.
Vos is autodidact; tekenen was op de lagere school al een sterke kant van hem. Hij begon als bakkersknecht in Nieuwlande, werkte kort in een zilverfabriek en keerde terug naar het bakkersvak. Zijn levensloop bevat ook een periode als dienstweigeraar: uit gewetensbezwaren liep hij de verplichte militaire dienst mis en zat tweeënhalf jaar in een dienstweigeraarskamp bij Vledder, waar hij onderhoudswerkzaamheden verrichtte.
Privéleven en drijfveren spelen zichtbaar mee in zijn werk. Hij was 63 jaar getrouwd; zijn vrouw overleed vier jaar geleden, en zijn dochter stierf vorig jaar. Van hen hangen portretten in zijn huis. Schilderen noemt Vos een ‘rustgevende’ bezigheid: het brengt hem in een andere wereld en vraagt om grondige observatie — of het nu gaat om de beweging van bloembladeren of het nabootsen van een oud familie-etentje. Zijn werkpraktijk omvat zowel losse schilderijen als opdrachten voor portretten; hij maakte honderden werken en exposeerde onder meer bij Philips, in het Jannes van der Sleedenhuis en op evenementen zoals Montmartre in Oosterhesselen.
Sinds enkele jaren neemt hij deel aan de Kunstroute van Kunstcollectief Hoogeveen, waar bezoekers ateliers en technieken leren kennen. Hoewel de toeloop dit jaar wat tegenviel — mogelijk door het weer — blijft Vos zich inzetten om deel te nemen zolang hij kan.
Naast zijn zichtbare ateliertekens staat voor Het Vossenhol een houten bord met de tekst ‘God de beste weg’. Zijn geloof noemt hij een belangrijkste inspiratiebron: God vervult zijn leven en ook zijn kunstbeoefening. Die religieuze oriëntatie, het alledaagse vakmanschap en een nonchalante omgang met behoud (werken mogen vergaan) maken Stoffer Vos tot een schilder die traditie en persoonlijkheid verzoent — iemand die vooral blijft willen kijken en delen, ook wanneer zijn doeken buiten in de elementen hangen.