Schande: Schoof en Brekelmans laten 'eigen' soldaat Jesse rotten in Oekraïne, maar halen IS-terroristen wél op

woensdag, 19 november 2025 (08:06) - Dagelijkse Standaard

In dit artikel:

De columnist beschuldigt premier Dick Schoof en minister van Defensie Ruben Brekelmans ervan al maanden — zelfs jaren — oorlogszuchtige retoriek te voeren rond de oorlog in Oekraïne, de bevolking op te hitsen en miljarden belastinggeld naar het oosten te sturen. Als concreet voorbeeld voert het stuk het verhaal van Jesse (34) aan: een Nederlandse man die, volgens de auteur, door overheidstaal gemotiveerd naar het front trok en daar omkwam. De familie zou door het ministerie van Buitenlandse Zaken nauwelijks tot geen steun hebben gekregen en moest zelf zorg dragen voor het transport van zijn lichaam uit het oorlogsgebied. Dat wordt neergezet als bewijs van kille onverschilligheid en hypocrisie van het kabinet.

De auteur contrasteert die behandeling met het Nederlandse beleid rond repatriëring van vrouwen die zich bij Islamitische Staat in Syrië aansloten. Documentairemaker Sinan Can wordt aangehaald: vrouwen met een terroristisch verleden zouden met veel staatsinzet — psychologen, advocaten en huizen — naar Nederland zijn teruggehaald, terwijl een gesneuvelde Nederlandse vrijwilliger volgens de columnist wordt genegeerd. Die tegenstelling symboliseert volgens het artikel diepere prioriteitenverschillen binnen het kabinet en vormt een aanklacht tegen wat de schrijver “moreel failliet” noemt.

Politiek-tactisch wordt ook naar de internationale context gewezen: met de terugkeer van Donald Trump in januari en zijn pleidooi voor vredesinitiatieven, zou de Nederlandse oorlogsretoriek achterhaald en gevaarlijk zijn. De columnist betreurt dat staatsleiders “onze waarden” claimen te verdedigen maar tegelijk burgers laten vallen die gehoor gaven aan die oproep.

Het stuk is fel polemisch en combineert persoonlijke verontwaardiging met oproepen tot actie: lezers worden aangespoord petities te tekenen tegen het zien van abortus als een mensenrecht en tegen de vermeende onmenselijkheid van het huidige bestuur. Belangrijk om te weten is dat het artikel een sterk subjectieve, beschuldigende toon hanteert — veel uitspraken zijn interpretaties en politieke oordelen van de auteur, geen neutrale reconstructie van feiten.