Schandaal in formatie: Jetten en Bontenbal smeken Yesilgöz om genade
In dit artikel:
De Haagse formatie van 2025, die door D66 en CDA als “minder gedoe” en meer verbinding was aangekondigd, verwordt volgens het artikel tot een openbaar relletje rond appjes, scheldnamen en afhakende fatsoensretoriek. Aanleiding was een bericht in De Telegraaf over opmerkingen van informateur Hans Wijers op verkiezingsavond 2025: hij zou VVD-leider Dilan Yeşilgöz een “leugenaar” hebben genoemd en kritisch hebben geoordeeld over een mogelijke centrumrechtse samenwerking met JA21. Dat zet de onafhankelijkheid van de informateur en de sfeer tussen partijen zwaar onder druk.
VVD, via Yeşilgöz, eist herstel: er komt een zogenoemd herstelgesprek, dat door D66’s Rob Jetten en CDA-leider Henri Bontenbal werd geaccepteerd. Beide heren proberen het incident weg te modereren — Jetten wil de aandacht niet langer op de informateur vestigen en noemt verdere discussie irrelevant; Bontenbal spreekt over het belang van het bewaren van relaties en prijst Jetten’s optreden. De auteur van het stuk bestempelt dit als schijnverzoening en hypocriet gedrag: partijen profileren zich met “fatsoen” en “verbinding”, maar sluiten tegelijk de grootste rechtse partij, PVV-leider Geert Wilders, structureel buiten de formatiegesprekken.
De kritiek spitst zich toe op wat de schrijver ziet als een kartelcultuur binnen D66, CDA en VVD: afspraken en normen gelden vooral binnen die kring, terwijl kiezers die voor rechtse vernieuwing stemden genegeerd worden. Het stuk verwijst naar een herhaling van 2021: dezelfde partijen, dezelfde excuses, en opnieuw een mislukte belofte van nieuw bestuur. Als oplossing roept de auteur op Wilders volwaardig aan tafel te laten plaatsnemen — niet als figurant, maar als vertegenwoordiger van miljoenen kiezers — en pleit hij voor echte inclusie en eerlijkheid in de formatie.
Tussen de regels prijkt ook politieke agitatie: de auteur vermeldt dat DDS zich verzet tegen het idee van abortus als mensenrecht en promoot een bijbehorende petitie. Kortom: het artikel stelt dat de huidige formatie vooral symptoom is van gevestigde politiek die veranderingen van de kiezer negeert en die de onafhankelijkheid van sleutelfiguren als informateur ter discussie stelt.