SC Angelslo uit Emmen, de club van arbeiders en halalhapjes. 'Mijn vader was trots. Dat zei hij niet, dat voelde je'
In dit artikel:
Op 2 juni 1983 beleefde Sportclub Angelslo uit Emmen een van de hoogtepunten uit haar historie: op een volle Meerdijk (ongeveer duizend toeschouwers) versloeg het in een zenuwslopende wedstrijd Go Ahead Kampen met 2-1 en promoveerde daarmee naar de eerste klasse — destijds het hoogste niveau in het zaterdagamateurvoetbal. De match kende een dramatische ontknoping dankzij twee treffers van transfervreemde Jan Hendriks, waaronder een beslissende treffer in de slotminuut. Dat succes maakte Angelslo in de jaren tachtig tot een topamateurclub in Drenthe.
Tegelijkertijd staat de vereniging nu op een heel ander sportief niveau: het eerste elftal komt uit in de vijfde klasse, het laagste amateurniveau waar je niet meer kunt degraderen. Bestuurder en oud-speler Gerrit Hidding relativeert die terugval: sportief is de club afgegleden, maar de sociale samenhang en levensvatbaarheid zijn volgens hem niet achteruitgegaan. Oud-spelers zoals Henri Roosien en Inus Jeuring herinneren zich de volle tribunes, de harde trainingen en de onderlinge kameraadschap die de gouden jaren kenmerkten. Jeuring, die zijn hele loopbaan bij Angelslo bleef, wijst op demografische oorzaken voor de sportieve neergang: vergrijzing van de wijk en minder jeugdaanwas maken het lastiger talent te vinden en behouden.
De wortels van de club liggen in de naoorlogse groei van Emmen. Angelslo ontstond op 29 december 1965, toen 54 mensen de club in de Bosrandschool oprichtten. Geel-rood werden de clubkleuren, geïnspireerd op Go Ahead Eagles, en er werd bewust voor zaterdagvoetbal gekozen omdat veel mannen in ploegendiensten bij de AKU-fabriek werkten. Met de uitbreiding van de wijk nam ook het ledental toe; de vereniging groeide uit tot een van de grootste clubs in de provincie en nam vroeg damesvoetbal serieus op. Tegelijk was het altijd een arbeidersclub waar nieuwkomers en mensen met buitenlandse roots vanaf het begin welkom waren — iets wat nog steeds zichtbaar is in de clubcultuur, aldus Roosien en Hidding.
Ondanks sportieve neergang is de club qua accommodatie juist verbeterd. In 2007 verhuisde Sportclub Angelslo naar een nieuw sportpark met (deels) kunstgras en een moderne kantine die nu het hart van de vereniging vormt. De club telt nog steeds rond de 450 leden en legt de nadruk op vrijwilligers, gezelligheid en lokale betrokkenheid; betaald voetbal aantrekken wordt uitgesloten.
Over de geschiedenis van de vereniging verscheen recentelijk een boek: SC Angelslo 60 jaar. Topamateurclub in de jaren tachtig, geschreven door Jan Schepers uit Borger (ongeveer 200 pagina’s). Schepers baseerde zijn werk op archiefonderzoek en gesprekken met (oud)leden; het boek is via de website van Sportclub Angelslo te bestellen voor 15 euro. Het werk documenteert zowel de gloriejaren als de ontwikkelingen sindsdien en plaatst de club in de bredere context van wijkontwikkeling en amateurvoetbal in Nederland.