Sancties raken vooral gewone Iraniërs

In dit artikel:

Ahmad, een vriend die in Istanbul woont en werkt, kreeg onlangs te horen dat zijn Schengenvisum voor een korte vakantie is geweigerd. Voor hem is dat een persoonlijke tegenslag; voor zijn familie in Iran is het onderdeel van een veel grotere crisis. Vandaag meldde de Volkskrant dat opnieuw economische sancties tegen Iran zijn ingesteld vanwege het nucleaire programma. Hoewel het doel is het regime te raken en verantwoordelijkheid te verlangen voor mensenrechtenschendingen, betalen gewone Iraniërs de hoogste prijs.

Basisvoedsel en brandstof worden onbetaalbaar, medicijnen raken schaars en internationaal reizen is voor velen praktisch onmogelijk. Terwijl leiders en de Revolutionaire Garde relatief onaangetast blijven, gebruikt het veiligheidsapparaat crises om repressie, censuur en controle te versterken. Dat leidt tot meer armoede, angst en uitzichtloosheid onder de bevolking.

De auteur stelt dat Europa en de VS moeten nagaan of algemene boycots daadwerkelijk de machthebbers treffen of vooral onschuldige burgers schaden. Alternatieven zijn gerichte sancties tegen leiders en hun financiële netwerken, duidelijke humanitaire uitzonderingen voor voedsel en medicijnen, en steun aan de Iraanse diaspora en maatschappelijke organisaties die verandering kunnen bevorderen zonder de bevolking te straffen.