Russen voeren een wrede oorlog, Oekraïners niet
In dit artikel:
In bijna vier jaar oorlog heeft Rusland volgens de meest recente tellingen zwaar geweld tegen de Oekraïense burgerbevolking gericht: rond de 14.000 doden en 36.000 gewonden. De invasie wordt gekenmerkt door systematische aanvallen op woonwijken en civiele infrastructuur — markten, ziekenhuizen, scholen en vooral energie- en waterinstallaties — met als doel het dagelijks leven te ontwrichten en het moreel van de bevolking te breken. In 2025 namen die aanvallen verder toe; een voorbeeld is de Russische luchtaanval op een markt in Kherson in maart, waarbij minstens vijftig burgers omkwamen.
Russische tactieken omvatten massale raketbeschietingen, drone-aanvallen en gerichte acties waarbij burgers op het platteland met drones worden opgespoord en gedood. Ook zijn er meldingen van soldaten die zich overgaven en vervolgens ter plaatse door Russische troepen werden gedood, handelingen die volgens het oorlogsrecht onmiskenbaar verboden zijn. Deze werkwijze heeft geleid tot brede internationale veroordeling en beschuldigingen van oorlogsmisdaden.
Oekraïne voert daarentegen voornamelijk precisie-aanvallen uit op militaire doelen en op industriële en energie-infrastructuur die essentieel is voor de Russische oorlogvoering. In januari 2025 raakten Oekraïense raketten een luchtmachtbasis in de regio Belgorod; in februari waren energie-installaties in de regio Rostov doelwit; en in juni werd een gaspijpleiding in de regio Volgograd beschadigd. Deze operaties waren gericht op het verzwakken van Rusland’s militaire capaciteiten en leidden volgens waarnemers grotendeels niet tot burgerslachtoffers aan Russische zijde. Deskundigen stellen dat Oekraïne zich tot nu toe grotendeels aan het internationaal humanitair recht houdt door civiele doelen zoveel mogelijk te vermijden.
Het artikel benadrukt het scherpe morele contrast tussen de twee partijen: Rusland wordt beschuldigd van opzettelijke aanvallen op burgers en essentiële voorzieningen, terwijl Oekraïne wordt gezien als een verdragsgetrouwe verdediger die zich richt op legitieme militaire doelen. Als gevolg daarvan roept de Russische aanpak wereldwijd veroordeling op, en groeit het belang voor het Westen om de aard van de tegenstander te begrijpen en militair paraat te zijn om escalatie en mogelijke directe confrontatie te voorkomen.