Links capituleert voor politieke islam
In dit artikel:
Sinds de oprichting van de PvdA steunden links georiënteerde Nederlanders Israël vanwege gedeelde waarden als democratie, gelijke rechten en vrijheid—waarden die Israël in de regio onderscheidend maken. Dit verband werd versterkt door de nasleep van de Holocaust en de rol van Israël als veilige thuishaven voor Joden na eeuwen van vervolging. Linkse leiders en jongeren in Nederland hadden een warme band met Israël, bewonderden progressieve leiders zoals Golda Meir en betrokken zich actief, bijvoorbeeld via stages in kibboetsen.
Echter, de opkomst van militante islamitische groeperingen, met vijandigheid tegen Joden en het vrije Westen als expliciet doel, heeft het links-israëlische sentiment drastisch veranderd. Terroristische schendingen, zoals de aanval van Hamas op 7 oktober gericht op burgers, zijn aanleiding geweest voor Israël om zich te verdedigen, waarbij het stelselmatig vermijden van burgerdoden centraal staat, ondanks de complexe situatie waarin Hamas burgers als menselijke schilden gebruikt. In het openbaar debat wordt de situatie echter vaak versimpeld en met beschuldigingen van genocide bestempeld, wat door de auteur als onterecht wordt bestempeld.
De schrijver signaleert een omslag binnen politiek links, waar tradionele steun voor Israël is verschoven naar een kritischer of zelfs vijandige houding, deels beïnvloed door veranderde internationale machtsverhoudingen en de invloed van politieke islam in grote delen van de wereld. Er is tevens kritiek op dubbele standaarden binnen links: kritiek op conservatieve opvattingen rondom gender en seksualiteit wordt streng veroordeeld, terwijl misstanden binnen islamitische gemeenschappen minder snel worden aangekaart zonder het stigma van islamofobie te krijgen.
Ook in Nederland speelt politieke strategie een rol: met een groeiende moslimpopulatie en een afnemende electorale invloed van Joodse kiezers passen partijen als PvdA en GroenLinks hun standpunten aan om stemmen te behouden. Hierdoor is linkse steun voor Israël afgenomen, waarbij pragmatische electorale overwegingen de voorkeur lijken te krijgen boven principiële verbondenheid. Deze ontwikkeling roept zorg op over de toekomst van de linkse solidariteit met Israël en de onderliggende waarden van democratie en gelijke rechten.