Robert Vuijsje werd een huisvader, terwijl Peter Klashorst op dezelfde manier verderging

In dit artikel:

Peter Klashorst, de 67-jarige schilder en vrijbuiter, overleed in september, wat schrijver Robert Vuijsje inspireerde om een reflectie op leven en dood te schrijven. In dit verhaal blikt Vuijsje terug op hun meer dan twintigjarige vriendschap, beginnend met hun ontmoetingen in Nairobi tijdens het bruisende uitgaansleven en Klashorst's excentrieke levensstijl. Klashorst, ooit op het hoogtepunt van zijn carrière, had een tumultueuze levensloop die gekenmerkt werd door zowel artistieke triomfen als persoonlijke achtervolging door ziekte, waaronder lymfeklierkanker en later hiv.

In hun gesprekken deelden ze niet alleen anekdotes over de kunstenaar’s uitdagende levensstijl, maar ook over de zoektocht naar liefde en de gevolgen van zijn ongebonden bestaan. Terwijl Vuijsje zijn eigen leven opbouwde, verweven met stabiliteit en familieleven, bleef Klashorst vasthouden aan zijn anarchistische kijk op het bestaan. Dit leidde soms tot ongemakkelijke, morele overpeinzingen over zijn gedrag en de impact daarvan op anderen.

De laatste ontmoeting tussen Vuijsje en Klashorst vond plaats tijdens een expositie waar Peter nog steeds volhardde in zijn overtuigingen over ziekte en herstel. Klashorst’s begrafenis was een even complexe als ontroerende gelegenheid, met zijn kinderen die de rijke, maar soms volatiele band met hun vader weerspiegelden. Vuijsje concludeert dat zelfs voor iemand als Klashorst, die de conventies uitdaagde, de cyclus van het leven altijd eindigt bij een uitvaartcentrum, en benadrukt de blijvende invloed van hun vriendschap op zijn eigen ontwikkeling als schrijver.