Rob Jetten wankelt: grootste partij, maar geen regie meer in Haagse informatie

In dit artikel:

Rob Jetten, leider van D66 — formeel de grootste fractie in de nieuwe Tweede Kamer met 26 zetels — wordt in dit opiniestuk neergezet als iemand die tijdens de lopende informatieperiode het initiatief is kwijtgeraakt. In Den Haag valt op dat Jetten vooral reageert in plaats van richting te geven: hij klinkt voorzichtig en afwachtend bij vragen over een verzoeningsgesprek met VVD-leider Dilan Yesilgöz en lijkt moeite te hebben met het optreden van een duidelijke leider die het proces stuurt.

Aanleiding voor de kritiek is vooral de aanstelling van informateur Weijers, die eerder hard uithaalde naar Yesilgöz. Jetten erkende dat die keuze een fout was en zei dat “het stopt hier”, maar nam volgens de auteur geen persoonlijke verantwoordelijkheid en verklaarde ook niet waarom de benoeming tot stand kwam. Dat versterkt de indruk dat D66 wel stemmen won, maar politieke macht verloor: zetelaantal staat los van momentum, controle en perceptie in het formatieve proces.

De columnist stelt dat Yesilgöz de macht heeft en dat Jetten die macht niet bezit. Waar leiding nodig is om koers en vertrouwen in de Kamer te herstellen, ziet men volgens het stuk vooral voorzichtigheid en retoriek zonder stevige besluiten. Tegelijk waarschuwt de auteur voor bredere morele kwesties in het publieke debat; specifiek wordt opgeroepen zich te verzetten tegen pogingen om abortus tot “mensenrecht” te verklaren en wordt lezers gevraagd een verklaring te ondertekenen.

Kort: het artikel beschrijft Jetten als de grootste fractieleider op papier, maar niet als de politieke leider van het moment — een positie die volgens de schrijver door perceptie, daadkracht en macht wordt bepaald, niet alleen door zetelaantal.